Odmiana imienia Isaura przez przypadki

Isaura imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Isaura

Dopełniacz
(kogo? czego?):Isaury

Celownik
(komu? czemu?):Isaurze

Biernik
(kogo? co?):Isaurę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Isaurą

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Isaurze

Wołacz
(hej!):Isauro!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
IsauraDziś dowiedziałam się, że ma na imię Isaura.
Isaura chce pójść ze mną na spacer.
Pierwszą osobą którą zobaczyłem była Isaura.
Isaura wraca do domu.
Co robi Isaura?

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
IsauryRano gdy wstałem obudził mnie wrzask Isaury.
Uroda Isaury miała potężną moc.
Najbardziej polubiłam ojca Isaury.
Teraz wiem ze to tylko pozory, kolejne kłamstwo Isaury.
Pożyczę od Isaury samochód i możemy jechać.

Celownik:
(komu? czemu?)
IsaurzeCoś muszę Isaurze powiedzieć, stoi i czeka.
Kto wie, może Isaurze wyjdzie do na dobre.
Co tej Isaurze po głowie chodzi?
Tego Isaurze było już za wiele.
Nie wiem, co powiedzieć Isaurze.

Biernik:
(kogo? co?)
IsauręIsaurę zaświerzbiały ręce.
Całość dopełniają misternie zaaranżowane wnętrza przez Isaurę.
W końcu obudzili Isaurę, żeby ich ratował.
O jego personalia miałam spytać Isaurę prywatnie.
Na Isaurę moje słowa podziałały niczym ostroga na bojowego ogiera.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
IsaurąZobacz wywiad z Isaurą oraz innymi uczestnikami finału.
A sytuacja z Isaurą rozwinęła się nagle dosyć szybko.
Wczoraj wracamy z Isaurą od lekarza.
Ja z Isaurą zrobiłyśmy koktajl brzoskwiniowy z nektarynek.
Ja z Isaurą chcemy się przebrać za wampiry.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
IsaurzeMyślałam cały czas tylko o Isaurze.
Zastanawiał się dlaczego wspomniał o Isaurze.
Rozmawiam o Isaurze.
Przygotowuje książkę o Isaurze.
Chciałbym być teraz przy Isaurze.

Wołacz:
(hej!)
IsauroDobranoc Isauro!
Gdzie jesteś Isauro!?
Isauro! Wróć do mnie!
Cześć Isauro!
Isauro! Gdzie jesteś?