Odmiana imienia Isaurka przez przypadki

Isaurka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Isaurka

Dopełniacz
(kogo? czego?):Isaurki

Celownik
(komu? czemu?):Isaurce

Biernik
(kogo? co?):Isaurkę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Isaurką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Isaurce

Wołacz
(hej!):Isaurko!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
IsaurkaIsaurka odgrywa bardzo ważną rolę na boisku.
Mam na imię Isaurka.
Ja i Isaurka nie wiedziałyśmy, co robić.
Gdzie jest Isaurka?
Autorem niniejszego tekstu jest Isaurka.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
IsaurkiDla Isaurki ten pies jest naprawdę bezcenny.
Postanowiłam sama sprawdzić na blogu, co u Isaurki słychać.
Przez uchylone drzwi usłyszałem wołanie Isaurki.
Dzisiaj pojechaliśmy do mieszkania Isaurki.
Specjalnością Isaurki jest jazda na koniu.

Celownik:
(komu? czemu?)
IsaurceKupiłem Isaurce magnes na lodówkę.
Tym razem nie damy Isaurce dojść do głosu.
Słoik z kawą wyleciał Isaurce z rąk.
Isaurce przyszła nagle do głowy straszna myśl.
Isaurce wpadły w ucho słowa piosenki.

Biernik:
(kogo? co?)
IsaurkęSierżant wpatrywał się w Isaurkę jak zahipnotyzowany i nawet nie mrugał.
Na Isaurkę spłynęła niewymowna ulga.
Odprowadziłam Isaurkę do wyjścia.
Kacper patrzył na Isaurkę ze zdumieniem.
O jego personalia miałam spytać Isaurkę prywatnie.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
IsaurkąRefleksyjnie po spotkaniu z Isaurką.
Ja z Isaurką coraz bardziej się do siebie zbliżaliśmy.
Jadę z Isaurką na dyskotekę.
Dorota spotkała się z Isaurką.
Ja z Isaurką zrobiłyśmy koktajl brzoskwiniowy z nektarynek.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
IsaurceZwiązana jest z nią legenda o Isaurce.
Dziś jeszcze powiemy sobie słówko o Isaurce.
Ten wiersz jest o Isaurce.
Chciałbym być teraz przy Isaurce.
Rozmawiam o Isaurce.

Wołacz:
(hej!)
IsaurkoIsaurko! Gdzie jesteś?
Dzień dobry Isaurko!
Isaurko! Uważaj!
Dobry wieczór Isaurko!
Cześć Isaurko!