Odmiana imienia Irmusia przez przypadki

Irmusia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Irmusia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Irmusi

Celownik
(komu? czemu?):Irmusi

Biernik
(kogo? co?):Irmusię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Irmusią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Irmusi

Wołacz
(hej!):Irmusiu!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
IrmusiaJutro Irmusia wyjdzie ze szpitala.
Moje drugie imię to właśnie Irmusia.
Na drugie imię mam Irmusia.
Co robi Irmusia?
Jak już wiecie mam na imię Irmusia.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
IrmusiPostanowiłam się nie wyróżniać i dołączyłam do Irmusi.
Tym razem prezentujemy wystawę Irmusi.
Ustaliliśmy jednak, ze na razie będę mieszkać u Irmusi.
Byłam pełna uznania dla rozwoju Irmusi.
W słuchawce usłyszałam głos Irmusi.

Celownik:
(komu? czemu?)
IrmusiIrmusi włosy stanęły dęba na głowie.
Dzięki Irmusi mieliśmy też pięknie udekorowaną salę.
Dopiero teraz zrozumiałem, że Irmusi coś się stało.
Dzięki Irmusi mamy kolejny artykuł po polsku.
Chciałam szybko pochwalić się Irmusi.

Biernik:
(kogo? co?)
IrmusięW Irmusię nagle coś wstąpiło.
Lubię Irmusię.
Kawę kupioną przez Irmusię wysypała z plastykowego opakowania do puszki.
Irmusię zaświerzbiały ręce.
Na Irmusię spłynęła niewymowna ulga.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
IrmusiąWeekend spędzony z Irmusią był przesympatyczny.
Idę na spacer z Irmusią.
Dwa dni temu miałam z Irmusią śmieszną przygodę.
Zobacz wywiad z Irmusią oraz innymi uczestnikami finału.
Ja z Irmusią coraz bardziej się do siebie zbliżaliśmy.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
IrmusiNa pewno słyszałyście o Irmusi.
Pamiętajmy o Irmusi i o tym, że była dobra dla nas wszystkich.
Marzę o Irmusi.
Myślałam cały czas tylko o Irmusi.
Zastanawiał się dlaczego wspomniał o Irmusi.

Wołacz:
(hej!)
IrmusiuGdzie jesteś Irmusiu!?
Dobry wieczór Irmusiu!
Hej Irmusiu!
Irmusiu! Wróć do mnie!
Dobranoc Irmusiu!