Odmiana imienia Irina przez przypadki

Irina imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Irina

Dopełniacz
(kogo? czego?):Iriny

Celownik
(komu? czemu?):Irinie

Biernik
(kogo? co?):Irinę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Iriną

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Irinie

Wołacz
(hej!):Irino!

PrzypadekLiczba mnoga

Mianownik
(kto? co?):Iriny

Dopełniacz
(kogo? czego?):Irin

Celownik
(komu? czemu?):Irinom

Biernik
(kogo? co?):Iriny

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Irinami

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Irinach

Wołacz
(hej!):Iriny!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
IrinaJa i Irina nie wiedziałyśmy, co robić.
Irina chce pójść ze mną na spacer.
Mam na imię Irina.
Jak już wiecie mam na imię Irina.
Autorem artykułu jest Irina.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
IrinyProsimy o pomoc dla Iriny.
Serdecznie zapraszamy na wernisaż wystawy malarstwa Iriny.
Dla Iriny ten pies jest naprawdę bezcenny.
Specjalnością Iriny jest jazda na koniu.
Rodzina Iriny wyprowadziła się.

Celownik:
(komu? czemu?)
IriniePrzyglądam się Irinie.
Kupiłem Irinie magnes na lodówkę.
Chciałam szybko pochwalić się Irinie.
Słoik z kawą wyleciał Irinie z rąk.
Co tej Irinie po głowie chodzi?

Biernik:
(kogo? co?)
IrinęSpojrzał na Irinę i uśmiechnął się.
Na Irinę moje słowa podziałały niczym ostroga na bojowego ogiera.
Przeprosiłam Irinę i poszłam dalej.
Chwyciła Irinę za rękaw płaszcza.
Widzę Irinę.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
IrinąRozmawiam z Iriną.
Ja z Iriną chcemy się przebrać za wampiry.
Razem z Iriną znaleźliśmy fajne towarzystwo do zabawy.
Ale można sobie zrobić zdjęcie z Iriną.
Wieczorem z Iriną znowu idziemy na spacer.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
IriniePrzez chwilę pomyślałam o Irinie.
Na koniec parę słów o Irinie.
Zrozumiałam, że muszę teraz powiedzieć prawdę o Irinie.
Wtedy chciałam się czegoś dowiedzieć o nim i o Irinie.
Powoli spełniam swoje marzenia o Irinie.

Wołacz:
(hej!)
IrinoDobranoc Irino!
Hej Irino!
Irino! Wróć do mnie!
Dobry wieczór Irino!
Witaj Irino!