Odmiana imienia Irinka przez przypadki

Irinka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Irinka

Dopełniacz
(kogo? czego?):Irinki

Celownik
(komu? czemu?):Irince

Biernik
(kogo? co?):Irinkę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Irinką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Irince

Wołacz
(hej!):Irinko!

Przykłady deklinacji imienia Irinka” w zdaniach w liczbie pojedynczej

Mianownik (kto? co?): Irinka

Autorem niniejszego tekstu jest Irinka.
Dopiero do mnie dotarło, że Irinka już tu jest.
Na drugie imię mam Irinka.
Irinka odgrywa bardzo ważną rolę na boisku.
Dobrze, że Irinka grzecznie śpi.

Dopełniacz (kogo? czego?): Irinki

Trzeba wymyślić jakąś bajkę dla Irinki.
Rozalia podeszła do Irinki.
Rodzina Irinki wyprowadziła się.
Postawa Irinki była zupełnie inna.
Najbardziej polubiłam ojca Irinki.

Celownik (komu? czemu?): Irince

Irince oczy błyszczą.
Dzięki Irince mieliśmy też pięknie udekorowaną salę.
Kupiłem Irince magnes na lodówkę.
Chciałam szybko pochwalić się Irince.
Zostawiam Irince karteczkę i już mnie nie ma.

Biernik (kogo? co?): Irinkę

Spojrzał na Irinkę i uśmiechnął się.
Patrzę na Irinkę i nic nie rozumiem.
Chwyciła Irinkę za rękaw płaszcza.
Patrzył na Irinkę wzrokiem pozbawionym cienia inteligencji.
Obserwuję Irinkę bardzo uważnie.

Narzędnik (z kim? z czym?): Irinką

Rozmawiam z Irinką.
Kasia z Irinką mieli dużo szczęścia mając taką pogodę.
Ale można sobie zrobić zdjęcie z Irinką.
Obie z Irinką postawiłyśmy na zmiany.
Jadę na wycieczkę razem z Irinką.

Miejscownik (o kim? o czym?): Irince

Przynajmniej tak myślał tata o Irince.
Przygotowuje książkę o Irince.
Pamiętam o Irince.
Powoli spełniam swoje marzenia o Irince.
Pomyśl nad tym, co mówiłam ci o Irince.

Wołacz (hej!): Irinko

Witaj Irinko!
Hej Irinko!
Gdzie jesteś Irinko!?
Irinko! Wróć do mnie!
Dziękuję Irinko za rozmowę!