Odmiana imienia Irinka przez przypadki

Irinka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Irinka

Dopełniacz
(kogo? czego?):Irinki

Celownik
(komu? czemu?):Irince

Biernik
(kogo? co?):Irinkę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Irinką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Irince

Wołacz
(hej!):Irinko!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
IrinkaAutorem niniejszego tekstu jest Irinka.
Dopiero do mnie dotarło, że Irinka już tu jest.
Na drugie imię mam Irinka.
Irinka odgrywa bardzo ważną rolę na boisku.
Dobrze, że Irinka grzecznie śpi.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
IrinkiTrzeba wymyślić jakąś bajkę dla Irinki.
Rozalia podeszła do Irinki.
Rodzina Irinki wyprowadziła się.
Postawa Irinki była zupełnie inna.
Najbardziej polubiłam ojca Irinki.

Celownik:
(komu? czemu?)
IrinceIrince oczy błyszczą.
Dzięki Irince mieliśmy też pięknie udekorowaną salę.
Kupiłem Irince magnes na lodówkę.
Chciałam szybko pochwalić się Irince.
Zostawiam Irince karteczkę i już mnie nie ma.

Biernik:
(kogo? co?)
IrinkęSpojrzał na Irinkę i uśmiechnął się.
Patrzę na Irinkę i nic nie rozumiem.
Chwyciła Irinkę za rękaw płaszcza.
Patrzył na Irinkę wzrokiem pozbawionym cienia inteligencji.
Obserwuję Irinkę bardzo uważnie.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
IrinkąRozmawiam z Irinką.
Kasia z Irinką mieli dużo szczęścia mając taką pogodę.
Ale można sobie zrobić zdjęcie z Irinką.
Obie z Irinką postawiłyśmy na zmiany.
Jadę na wycieczkę razem z Irinką.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
IrincePrzynajmniej tak myślał tata o Irince.
Przygotowuje książkę o Irince.
Pamiętam o Irince.
Powoli spełniam swoje marzenia o Irince.
Pomyśl nad tym, co mówiłam ci o Irince.

Wołacz:
(hej!)
IrinkoWitaj Irinko!
Hej Irinko!
Gdzie jesteś Irinko!?
Irinko! Wróć do mnie!
Dziękuję Irinko za rozmowę!