Odmiana imienia Ira przez przypadki

Ira imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Ira

Dopełniacz
(kogo? czego?):Iry

Celownik
(komu? czemu?):Irze

Biernik
(kogo? co?):Irę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Irą

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Irze

Wołacz
(hej!):Iro!

PrzypadekLiczba mnoga

Mianownik
(kto? co?):Iry

Dopełniacz
(kogo? czego?):Ir

Celownik
(komu? czemu?):Irom

Biernik
(kogo? co?):Iry

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Irami

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Irach

Wołacz
(hej!):Iry!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
IraIra chce pójść ze mną na spacer.
Ira nie umie grać na gitarze.
Na drugie imię mam Ira.
Dobrze, że Ira grzecznie śpi.
Ira odgrywa bardzo ważną rolę na boisku.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
IryZbieramy na nowy wózek dla Iry.
Muszę pochwalić pomysł Iry.
Rozalia podeszła do Iry.
Tym razem prezentujemy wystawę Iry.
Serdecznie zapraszamy na wernisaż wystawy malarstwa Iry.

Celownik:
(komu? czemu?)
IrzeCo tej Irze po głowie chodzi?
Kto wie, może Irze wyjdzie do na dobre.
Dopiero teraz zrozumiałem, że Irze coś się stało.
Irze przyszła nagle do głowy straszna myśl.
Proszę Irze nie dokuczać!

Biernik:
(kogo? co?)
IręObserwuję Irę bardzo uważnie.
Patrzył na Irę wzrokiem pozbawionym cienia inteligencji.
Całość dopełniają misternie zaaranżowane wnętrza przez Irę.
Przyniesiona przez Irę kawa okazała się tą nieco gorszą.
Zdjęcie przesłane przez Irę.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
IrąJadę na wycieczkę razem z Irą.
Obie z Irą postawiłyśmy na zmiany.
A sytuacja z Irą rozwinęła się nagle dosyć szybko.
Razem z Irą zrobiłyśmy obiad.
Zostanę tu tylko z Irą i chłopakami.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
IrzeNa koniec parę słów o Irze.
Mamrotał coś o Irze, gdy podtrzymywał się ściany.
W powrotnej drodze myślał o Irze.
W głowie kłebiły mu się mysli i wspomnienia o Irze.
Powiedz mi, co myślisz o Irze.

Wołacz:
(hej!)
IroDzień dobry Iro!
Gdzie jesteś Iro!?
Cześć Iro!
Hej Iro!
Iro! Gdzie jesteś?