Odmiana imienia Ingrusia przez przypadki

Ingrusia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Ingrusia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Ingrusi

Celownik
(komu? czemu?):Ingrusi

Biernik
(kogo? co?):Ingrusię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Ingrusią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Ingrusi

Wołacz
(hej!):Ingrusiu!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
IngrusiaIngrusia nie umie śpiewać.
Co robi Ingrusia?
Na drugie imię mam Ingrusia.
Moje drugie imię to właśnie Ingrusia.
Autorem artykułu jest Ingrusia.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
IngrusiBardzo podoba mi się wypracowanie Ingrusi.
Specjalnością Ingrusi jest jazda na koniu.
Rano gdy wstałem obudził mnie wrzask Ingrusi.
Postanowiłam sama sprawdzić na blogu, co u Ingrusi słychać.
Byłam pełna uznania dla rozwoju Ingrusi.

Celownik:
(komu? czemu?)
IngrusiIngrusi przyszła nagle do głowy straszna myśl.
Zerwał jabłko i podał je Ingrusi.
Korzysta z okazji, by wyznać Ingrusi miłość.
Opowiadam Ingrusi o swoich zainteresowaniach.
Mama przyznała rację Ingrusi.

Biernik:
(kogo? co?)
IngrusięSpojrzałem znacząco na Ingrusię.
Na Ingrusię moje słowa podziałały niczym ostroga na bojowego ogiera.
Poznałam paru fajnych ludzi, w tym Ingrusię.
Podchodzi, całuje Ingrusię i idzie do wyjścia.
Ingrusię znalazłam w recepcji hotelu.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
IngrusiąŚpiewam z Ingrusią.
Ja z Ingrusią chcemy się przebrać za wampiry.
Przez chwilę oboje z Ingrusią patrzyli na siebie.
Oboje z Ingrusią wybuchliśmy śmiechem.
Zostaliśmy z Ingrusią w salonie sami.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
IngrusiDziś napiszę o Ingrusi.
Teraz chcę napisać parę słów o Ingrusi.
To jest pieśń o Ingrusi.
Chciałbym być teraz przy Ingrusi.
A przecież nikt inaczej o Ingrusi nie pisał.

Wołacz:
(hej!)
IngrusiuWitaj Ingrusiu!
Hej Ingrusiu!
Ingrusiu! Gdzie jesteś?
Gdzie jesteś Ingrusiu!?
Dobry wieczór Ingrusiu!