Odmiana imienia Ingrid przez przypadki

Ingrid imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Ingrid

Dopełniacz
(kogo? czego?):Ingrid

Celownik
(komu? czemu?):Ingrid

Biernik
(kogo? co?):Ingrid

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Ingrid

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Ingrid

Wołacz
(hej!):Ingrid!

PrzypadekLiczba mnoga

Mianownik
(kto? co?):Ingrid

Dopełniacz
(kogo? czego?):Ingrid

Celownik
(komu? czemu?):Ingrid

Biernik
(kogo? co?):Ingrid

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Ingrid

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Ingrid

Wołacz
(hej!):Ingrid!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
IngridGdzie jest Ingrid?
Jutro Ingrid wyjdzie ze szpitala.
Dziś dowiedziałam się, że ma na imię Ingrid.
Autorem artykułu jest Ingrid.
Moje drugie imię to właśnie Ingrid.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
IngridPrzedwczoraj były urodziny Ingrid.
Szkoda że Ingrid prawie że w ogóle nie ma.
Postanowiłam sama sprawdzić na blogu, co u Ingrid słychać.
Późny start nie okazał się być zgubnym dla kariery Ingrid.
Nie ma Ingrid.

Celownik:
(komu? czemu?)
IngridMusiałam się zwierzyć Ingrid.
Przyglądam się Ingrid.
Ingrid przyszła nagle do głowy straszna myśl.
Ingrid wpadły w ucho słowa piosenki.
Napisałem wiersz dzięki Ingrid.

Biernik:
(kogo? co?)
IngridŚmiał się głośno, wesoło i patrzał na Ingrid bardzo przyjaźnie.
Spojrzałem znacząco na Ingrid.
Spojrzałam na Ingrid.
Sierżant wpatrywał się w Ingrid jak zahipnotyzowany i nawet nie mrugał.
Patrzył na Ingrid z pełnym zgrozy podziwem.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
IngridW praktyce minęło już pół roku odkąd nie jestem z Ingrid.
Śpiewam z Ingrid.
Sprzątam pokój z Ingrid.
Refleksyjnie po spotkaniu z Ingrid.
Oboje z Ingrid kochamy słodycze, a ja uwielbiam piec.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
IngridMarzę o Ingrid.
Piszę o Ingrid.
Niestety, nie umiała zapomnieć o Ingrid.
Zastanawiam się dlaczego wspomniałeś o Ingrid.
Pomyśl nad tym, co mówiłam Ci o Ingrid.

Wołacz:
(hej!)
IngridGdzie jesteś Ingrid!?
Ingrid! Gdzie jesteś?
Ingrid! Wróć do mnie!
Hej Ingrid!
Dobranoc Ingrid!