Jak odmienić imię Ingrusia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku?
Imię żeńskie Ingrusia należy do tych imion, których odmiana dość często sprawia problem. Trudność z odmianą dotyczy w zasadzie deklinacji imienia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku. Właśnie w tych przypadkach niejasnością jest, kiedy piszemy jedno „i”, a kiedy dwa „ii”. Poniżej podajemy poprawną odmianę imienia Ingrusia przez przypadki w liczbie pojedynczej.
PrzypadekOdmiana w liczbie pojedynczej
W mianowniku (kto? co?):Ingrusia - (imię żeńskie)
W dopełniaczu (kogo? czego?): Wysyłam list do Ingrusi.
W celowniku (komu? czemu?): Kłaniam się Ingrusi.
W bierniku (kogo? co?): Lubię Ingrusię.
W narzędniku (z kim? z czym?):Pracuję razem z Ingrusią.
W miejscowniku (o kim? o czym?):Dyskutuję o Ingrusi.
W wołaczu (Hej!): Cześć Ingrusiu!
Aby zobaczyć pełną tabelę odmian imienia Ingrusia oraz liczne przykłady odmiany przez przypadki w zdaniach idź do sekcji: odmiana imienia Ingrusia przez przypadki.