Odmiana imienia Ingarda przez przypadki

Ingarda imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Ingarda

Dopełniacz
(kogo? czego?):Ingardy

Celownik
(komu? czemu?):Ingardzie

Biernik
(kogo? co?):Ingardę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Ingardą

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Ingardzie

Wołacz
(hej!):Ingardo!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
IngardaCo robi Ingarda?
W domu Ingarda często urządza rodzicom pokazy mody.
Ingarda ma katar i źle się czuje.
Jeśli jednak przegrasz, Ingarda zostaje z nami.
Ingarda nie umie śpiewać.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
IngardyDla Ingardy ten pies jest naprawdę bezcenny.
Szukałem linków do strony Ingardy.
Zbieramy na nowy wózek dla Ingardy.
Rodzina Ingardy wyprowadziła się.
Dzisiaj pojechaliśmy do mieszkania Ingardy.

Celownik:
(komu? czemu?)
IngardziePowiedz wszystkim i Ingardzie, że nic mi nie jest.
Przyglądam się Ingardzie.
Proszę Ingardzie nie dokuczać!
Musiałam się zwierzyć Ingardzie.
Napisałem wiersz dzięki Ingardzie.

Biernik:
(kogo? co?)
IngardęPoszłam dalej i wtedy poznałam Ingardę.
Spojrzałem znacząco na Ingardę.
Sierżant wpatrywał się w Ingardę jak zahipnotyzowany i nawet nie mrugał.
Ingardę znalazłam w recepcji hotelu.
Spojrzałam na Ingardę.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
IngardąPracuję z Ingardą.
Śpiewam z Ingardą.
Refleksyjnie po spotkaniu z Ingardą.
Zostaliśmy z Ingardą w salonie sami.
Sprzątam pokój z Ingardą.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
IngardzieMyślę o Ingardzie.
Pamiętam o Ingardzie.
Pomyśl nad tym, co mówiłam ci o Ingardzie.
Przynajmniej tak myślał tata o Ingardzie.
Naszą piosenkę pisali z myślą o Ingardzie.

Wołacz:
(hej!)
IngardoCześć Ingardo!
Dobry wieczór Ingardo!
Ingardo! Gdzie jesteś?
Dziękuję Ingardo za rozmowę!
Hej Ingardo!