Odmiana imienia Ingarda przez przypadki

Ingarda imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Ingarda

Dopełniacz
(kogo? czego?):Ingardy

Celownik
(komu? czemu?):Ingardzie

Biernik
(kogo? co?):Ingardę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Ingardą

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Ingardzie

Wołacz
(hej!):Ingardo!

Przykłady odmiany imienia Ingarda” w zdaniach w liczbie pojedynczej

Mianownik (kto? co?): Ingarda

Co robi Ingarda?
W domu Ingarda często urządza rodzicom pokazy mody.
Ingarda ma katar i źle się czuje.
Jeśli jednak przegrasz, Ingarda zostaje z nami.
Ingarda nie umie śpiewać.

Dopełniacz (kogo? czego?): Ingardy

Dla Ingardy ten pies jest naprawdę bezcenny.
Szukałem linków do strony Ingardy.
Zbieramy na nowy wózek dla Ingardy.
Rodzina Ingardy wyprowadziła się.
Dzisiaj pojechaliśmy do mieszkania Ingardy.

Celownik (komu? czemu?): Ingardzie

Powiedz wszystkim i Ingardzie, że nic mi nie jest.
Przyglądam się Ingardzie.
Proszę Ingardzie nie dokuczać!
Musiałam się zwierzyć Ingardzie.
Napisałem wiersz dzięki Ingardzie.

Biernik (kogo? co?): Ingardę

Poszłam dalej i wtedy poznałam Ingardę.
Spojrzałem znacząco na Ingardę.
Sierżant wpatrywał się w Ingardę jak zahipnotyzowany i nawet nie mrugał.
Ingardę znalazłam w recepcji hotelu.
Spojrzałam na Ingardę.

Narzędnik (z kim? z czym?): Ingardą

Pracuję z Ingardą.
Śpiewam z Ingardą.
Refleksyjnie po spotkaniu z Ingardą.
Zostaliśmy z Ingardą w salonie sami.
Sprzątam pokój z Ingardą.

Miejscownik (o kim? o czym?): Ingardzie

Myślę o Ingardzie.
Pamiętam o Ingardzie.
Pomyśl nad tym, co mówiłam ci o Ingardzie.
Przynajmniej tak myślał tata o Ingardzie.
Naszą piosenkę pisali z myślą o Ingardzie.

Wołacz (hej!): Ingardo

Cześć Ingardo!
Dobry wieczór Ingardo!
Ingardo! Gdzie jesteś?
Dziękuję Ingardo za rozmowę!
Hej Ingardo!