Odmiana imienia Ingardka przez przypadki

Ingardka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Ingardka

Dopełniacz
(kogo? czego?):Ingardki

Celownik
(komu? czemu?):Ingardce

Biernik
(kogo? co?):Ingardkę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Ingardką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Ingardce

Wołacz
(hej!):Ingardko!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
IngardkaJak już wiecie mam na imię Ingardka.
Ingardka chce pójść ze mną na dyskotekę.
Na drugie imię mam Ingardka.
Dopiero do mnie dotarło, że Ingardka już tu jest.
Dziś dowiedziałam się, że ma na imię Ingardka.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
IngardkiPrzepis na tą babkę dostałam dawno temu od znajomej Ingardki.
Postanowiłam zadzwonić do Ingardki i chłopaków.
Zostało sto dni do narodzin Ingardki.
Piszę list do Ingardki.
Przez cały dzień czułam wzrok Ingardki na sobie.

Celownik:
(komu? czemu?)
IngardceMam nadzieję, że Ingardce również się podoba.
Rozalia z troską przyglądała się Ingardce.
Opowiadam Ingardce o swoich zainteresowaniach.
Daję Ingardce, to co najlepsze we mnie.
Nie wiem, co powiedzieć Ingardce.

Biernik:
(kogo? co?)
IngardkęPrzeprosiłam Ingardkę i poszłam dalej.
Oszołomienie spadło teraz na Ingardkę i na moment odebrało mu wigor.
Doprowadził tym Ingardkę do stanu bliskiego apopleksji.
O jego personalia miałam spytać Ingardkę prywatnie.
Ingardkę znalazłam w recepcji hotelu.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
IngardkąRazem z Ingardką znaleźliśmy fajne towarzystwo do zabawy.
Karolina miała się spotkać z Ingardką przed szkołą.
Byliśmy z Ingardką na jarmarku.
Ja z Ingardką zrobiłyśmy koktajl brzoskwiniowy z nektarynek.
Zostaliśmy z Ingardką w salonie sami.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
IngardcePamiętajmy o Ingardce i o tym, że była dobra dla nas wszystkich.
Piszę o Ingardce.
Wszyscy dyskutują o Ingardce.
Ten wiersz jest o Ingardce.
Pomyśl nad tym, co napisałam ci o Ingardce.

Wołacz:
(hej!)
IngardkoDziękuję Ingardko za rozmowę!
Gdzie jesteś Ingardko!?
Cześć Ingardko!
Dzień dobry Ingardko!
Dobranoc Ingardko!