Odmiana imienia Hermana przez przypadki

Hermana imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Hermana

Dopełniacz
(kogo? czego?):Hermany

Celownik
(komu? czemu?):Hermanie

Biernik
(kogo? co?):Hermanę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Hermaną

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Hermanie

Wołacz
(hej!):Hermano!

Przykłady deklinacji imienia Hermana” w zdaniach w liczbie pojedynczej

Mianownik (kto? co?): Hermana

Hermana odgrywa bardzo ważną rolę na boisku.
Hermana tego nie widzi.
Na drugie imię mam Hermana.
Jeśli jednak przegrasz, Hermana zostaje z nami.
Moje drugie imię to właśnie Hermana.

Dopełniacz (kogo? czego?): Hermany

Pozostało jeszcze zadzwonić do rodziców i siostry Hermany.
Serce Hermany stanęło na moment.
Rozalia podeszła do Hermany.
Tata Hermany sam opatrzył mi nogę.
Zaproszenia na urodziny Hermany są gotowe.

Celownik (komu? czemu?): Hermanie

Tego Hermanie było już za wiele.
Hermanie udało się usłyszeć tylko parę słów.
Coś muszę Hermanie powiedzieć, stoi i czeka.
Hermanie przyszła nagle do głowy straszna myśl.
Zszedłem z drogi Hermanie i usiadłem w fotelu.

Biernik (kogo? co?): Hermanę

Patrzy na Hermanę wyczekująco.
Spojrzała na Hermanę jeszcze raz.
Przyniesiona przez Hermanę kawa okazała się tą nieco gorszą.
Przed wejściem spotkaliśmy Hermanę.
Chwyciła Hermanę za rękaw płaszcza.

Narzędnik (z kim? z czym?): Hermaną

Obie z Hermaną miałyśmy ochotę skakać do góry.
Siedzieliśmy z Hermaną na ławce w parku.
Razem z Hermaną zrobiłyśmy obiad.
Razem z Hermaną wpadliśmy na pomysł pewnej sesji.
Ale można sobie zrobić zdjęcie z Hermaną.

Miejscownik (o kim? o czym?): Hermanie

Kiedyś chciałam napisać o Hermanie.
Dziś napiszę o Hermanie.
Dobrze, że wspomniałeś o Hermanie.
Kiedyś chciałam napisać wiersz o Hermanie.
Posiadam całą serię powieści tego autora o Hermanie.

Wołacz (hej!): Hermano

Dzień dobry Hermano!
Hermano! Wróć do mnie!
Gdzie jesteś Hermano!?
Dobranoc Hermano!
Witaj Hermano!