Odmiana imienia Hermana przez przypadki

Hermana imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Hermana

Dopełniacz
(kogo? czego?):Hermany

Celownik
(komu? czemu?):Hermanie

Biernik
(kogo? co?):Hermanę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Hermaną

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Hermanie

Wołacz
(hej!):Hermano!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
HermanaHermana odgrywa bardzo ważną rolę na boisku.
Hermana tego nie widzi.
Na drugie imię mam Hermana.
Jeśli jednak przegrasz, Hermana zostaje z nami.
Moje drugie imię to właśnie Hermana.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
HermanyPozostało jeszcze zadzwonić do rodziców i siostry Hermany.
Serce Hermany stanęło na moment.
Rozalia podeszła do Hermany.
Tata Hermany sam opatrzył mi nogę.
Zaproszenia na urodziny Hermany są gotowe.

Celownik:
(komu? czemu?)
HermanieTego Hermanie było już za wiele.
Hermanie udało się usłyszeć tylko parę słów.
Coś muszę Hermanie powiedzieć, stoi i czeka.
Hermanie przyszła nagle do głowy straszna myśl.
Zszedłem z drogi Hermanie i usiadłem w fotelu.

Biernik:
(kogo? co?)
HermanęPatrzy na Hermanę wyczekująco.
Spojrzała na Hermanę jeszcze raz.
Przyniesiona przez Hermanę kawa okazała się tą nieco gorszą.
Przed wejściem spotkaliśmy Hermanę.
Chwyciła Hermanę za rękaw płaszcza.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
HermanąObie z Hermaną miałyśmy ochotę skakać do góry.
Siedzieliśmy z Hermaną na ławce w parku.
Razem z Hermaną zrobiłyśmy obiad.
Razem z Hermaną wpadliśmy na pomysł pewnej sesji.
Ale można sobie zrobić zdjęcie z Hermaną.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
HermanieKiedyś chciałam napisać o Hermanie.
Dziś napiszę o Hermanie.
Dobrze, że wspomniałeś o Hermanie.
Kiedyś chciałam napisać wiersz o Hermanie.
Posiadam całą serię powieści tego autora o Hermanie.

Wołacz:
(hej!)
HermanoDzień dobry Hermano!
Hermano! Wróć do mnie!
Gdzie jesteś Hermano!?
Dobranoc Hermano!
Witaj Hermano!