Odmiana imienia Hermanka przez przypadki

Hermanka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Hermanka

Dopełniacz
(kogo? czego?):Hermanki

Celownik
(komu? czemu?):Hermance

Biernik
(kogo? co?):Hermankę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Hermanką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Hermance

Wołacz
(hej!):Hermanko!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
HermankaDziś dowiedziałam się, że ma na imię Hermanka.
Ma na imię Hermanka.
Dziś Hermanka ściga się z czasem, podczas pisania egzaminu.
Co robi Hermanka?
Hermanka odgrywa bardzo ważną rolę na boisku.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
HermankiPiszę list do Hermanki.
Tata Hermanki sam opatrzył mi nogę.
Od razu zobaczyła ich mama Hermanki.
Przed domem Hermanki zauważyłem wózek z dzieckiem.
Byłam z nimi dziś na imieninach u cioci Hermanki.

Celownik:
(komu? czemu?)
HermanceMama przyznała rację Hermance.
Hermance oczy błyszczą.
Dzięki Hermance święta nabrały nowego wymiaru.
Napisałem wiersz dzięki Hermance.
Zostawiam Hermance karteczkę i już mnie nie ma.

Biernik:
(kogo? co?)
HermankęLubię Hermankę.
Poszłam dalej i wtedy poznałam Hermankę.
Patrzy na Hermankę wyczekująco.
Nieśmiało gładzi Hermankę po włosach.
Obserwuję Hermankę bardzo uważnie.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
HermankąIdę na spacer z Hermanką.
Pracuję z Hermanką.
Obie z Hermanką miałyśmy ochotę skakać do góry.
Ja z Hermanką siedzieliśmy w środku razem z narzędziami.
Jadę na wycieczkę razem z Hermanką.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
HermanceW powrotnej drodze myślał o Hermance.
Piszę o Hermance.
Na pewno słyszałyście o Hermance.
Kto dziś pamięta o Hermance.
Ten wiersz jest o Hermance.

Wołacz:
(hej!)
HermankoHermanko! Uważaj!
Witaj Hermanko!
Hermanko! Gdzie jesteś?
Dobranoc Hermanko!
Dziękuję Hermanko za rozmowę!