Odmiana imienia Franusia przez przypadki

Franusia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Franusia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Franusi

Celownik
(komu? czemu?):Franusi

Biernik
(kogo? co?):Franusię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Franusią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Franusi

Wołacz
(hej!):Franusiu!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
FranusiaDobrze, że Franusia grzecznie śpi.
Autorem artykułu jest Franusia.
Jutro Franusia wyjdzie ze szpitala.
Ma na imię Franusia.
Franusia tego nie widzi.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
FranusiZaproszenia na urodziny Franusi są gotowe.
Najbardziej polubiłam ojca Franusi.
Tata Franusi poszedł otworzyć drzwi.
Serce Franusi stanęło na moment.
Rodzina Franusi wyprowadziła się.

Celownik:
(komu? czemu?)
FranusiZrzuciła z siebie pelerynę i oddała ją Franusi.
Proszę Franusi nie dokuczać!
Dzięki Franusi mamy kolejny artykuł po polsku.
Franusi wpadły w ucho słowa piosenki.
Korzysta z okazji, by wyznać Franusi miłość.

Biernik:
(kogo? co?)
FranusięKacper patrzył na Franusię ze zdumieniem.
Czekałam na Franusię w kawiarni.
Całość dopełniają misternie zaaranżowane wnętrza przez Franusię.
Patrzę na Franusię i nic nie rozumiem.
Popatrzyłam na Franusię przekonana, że zacznie mówić dalej.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
FranusiąDorota spotkała się z Franusią.
Byliśmy wczoraj pierwszy raz z Franusią na krytym basenie.
A sytuacja z Franusią rozwinęła się nagle dosyć szybko.
Kasia z Franusią mieli dużo szczęścia mając taką pogodę.
Powinnam jednak pojechać z Franusią.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
FranusiPamiętajmy o Franusi i jej rodzinie.
Hipnotyzująca powieść o Franusi i płatnym mordercy.
Dziś napiszę o Franusi.
Ten wiersz jest o Franusi.
Czasami myślę sobie o Franusi.

Wołacz:
(hej!)
FranusiuFranusiu! Gdzie jesteś?
Witaj Franusiu!
Dzień dobry Franusiu!
Franusiu! Uważaj!
Dobry wieczór Franusiu!