Jak odmienić imię Franusia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku?
Imię żeńskie Franusia należy do tej grupy imion, których deklinacja bardzo często sprawia problem. Największy kłopot z deklinacją dotyczy odmiany imienia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku. Właśnie w tych przypadkach zawiłością jest, kiedy piszemy jedno „i”, a kiedy dwa „ii”. Pod spodem zamieszczamy poprawną odmianę imienia Franusia przez przypadki w liczbie pojedynczej.
PrzypadekOdmiana w liczbie pojedynczej
W mianowniku (kto? co?):Franusia - (imię żeńskie)
W dopełniaczu (kogo? czego?): Piszę list do Franusi.
W celowniku (komu? czemu?): Przyglądam się Franusi.
W bierniku (kogo? co?): Lubię Franusię.
W narzędniku (z kim? z czym?):Śpiewam z Franusią.
W miejscowniku (o kim? o czym?):Śpiewam o Franusi.
W wołaczu (Hej!): Franusiu! Wróć do mnie!
Aby zobaczyć pełną tabelę deklinacji imienia Franusia oraz liczne przykłady odmiany przez przypadki w zdaniach idź do sekcji: odmiana przez przypadki imienia Franusia.