Jak odmienić imię Fortunia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku?
Imię żeńskie Fortunia należy do tego grona imion, których odmiana bardzo często sprawia problem. Największy problem z deklinacją dotyczy w zasadzie deklinacji imienia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku. Właśnie w tych przypadkach niewiadomą jest, kiedy piszemy jedno „i”, a kiedy dwa „ii”. Poniżej podajemy poprawną odmianę imienia Fortunia przez przypadki w liczbie pojedynczej.
PrzypadekOdmiana w liczbie pojedynczej
W mianowniku (kto? co?):Fortunia - (imię żeńskie)
W dopełniaczu (kogo? czego?): Piszę list do Fortuni.
W celowniku (komu? czemu?): Przyznaję rację Fortuni.
W bierniku (kogo? co?): Lubię Fortunię.
W narzędniku (z kim? z czym?):Śpiewam z Fortunią.
W miejscowniku (o kim? o czym?):Myślę o Fortuni.
W wołaczu (Hej!): Witaj Fortuniu!
Jeśli chcesz zobaczyć pełną tabelę odmian imienia Fortunia oraz liczne przykłady odmiany przez przypadki w zdaniach przejdź do strony: odmiana przez przypadki imienia Fortunia.