Odmiana imienia Ewalusia przez przypadki

Ewalusia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Ewalusia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Ewalusi

Celownik
(komu? czemu?):Ewalusi

Biernik
(kogo? co?):Ewalusię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Ewalusią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Ewalusi

Wołacz
(hej!):Ewalusiu!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
EwalusiaAutorem artykułu jest Ewalusia.
Ma na imię Ewalusia.
Dziś dowiedziałam się, że ma na imię Ewalusia.
Ewalusia tego nie widzi.
Dziś Ewalusia ściga się z czasem, podczas pisania egzaminu.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
EwalusiRozalia podeszła do Ewalusi.
Przed domem Ewalusi zauważyłem wózek z dzieckiem.
Na korytarzu blisko pokoju Ewalusi stało kilka osób.
Szukałem linków do strony Ewalusi.
Przepis na tą babkę dostałam dawno temu od znajomej Ewalusi.

Celownik:
(komu? czemu?)
EwalusiZszedłem z drogi Ewalusi i usiadłem w fotelu.
Dzięki Ewalusi święta nabrały nowego wymiaru.
Rozalia z troską przyglądała się Ewalusi.
Dopiero teraz zrozumiałem, że Ewalusi coś się stało.
Ewalusi oczy błyszczą.

Biernik:
(kogo? co?)
EwalusięDoprowadził tym Ewalusię do stanu bliskiego apopleksji.
Ewalusię zaczęło to nieco irytować.
Spojrzał na Ewalusię z zaciekawieniem.
Patrzę na Ewalusię i nic nie rozumiem.
Spojrzałem znacząco na Ewalusię.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
EwalusiąByliśmy z Ewalusią na jarmarku.
Zginął w pojedynku z Ewalusią.
Siedzieliśmy z Ewalusią na kanapie.
Kasia z Ewalusią mieli dużo szczęścia mając taką pogodę.
Śpiewam z Ewalusią.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
EwalusiDziś napiszę o Ewalusi.
Wszyscy dyskutują o Ewalusi.
Zrozumiałam, że muszę teraz powiedzieć prawdę o Ewalusi.
A o Ewalusi to i słowa rzec nie umiał.
Śpiewam o Ewalusi.

Wołacz:
(hej!)
EwalusiuDziękuję Ewalusiu za rozmowę!
Hej Ewalusiu!
Dobry wieczór Ewalusiu!
Gdzie jesteś Ewalusiu!?
Witaj Ewalusiu!