Jak odmienić imię Ewalusia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku?
Imię żeńskie Ewalusia należy do tego grona imion, których deklinacja niejednokrotnie sprawia kłopot. Największy kłopot z odmianą dotyczy w zasadzie deklinacji imienia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku. Właśnie w tych przypadkach niewiadomą jest, kiedy piszemy jedno „i”, a kiedy dwa „ii”. Pod spodem zamieszczamy poprawną odmianę imienia Ewalusia przez przypadki w liczbie pojedynczej.
PrzypadekOdmiana w liczbie pojedynczej
W mianowniku (kto? co?):Ewalusia - (imię żeńskie)
W dopełniaczu (kogo? czego?): Nie ma Ewalusi.
W celowniku (komu? czemu?): Podaję rękę Ewalusi.
W bierniku (kogo? co?): Widzę Ewalusię.
W narzędniku (z kim? z czym?):Rozmawiam z Ewalusią.
W miejscowniku (o kim? o czym?):Wspominam o Ewalusi.
W wołaczu (Hej!): Ewalusiu! Wróć do mnie!
Jeśli chcesz zobaczyć pełną tabelę deklinacji imienia Ewalusia oraz liczne przykłady odmiany przez przypadki w zdaniach przejdź do strony: odmiana imienia Ewalusia przez przypadki.