Odmiana imienia Ernestunia przez przypadki

Ernestunia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Ernestunia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Ernestuni

Celownik
(komu? czemu?):Ernestuni

Biernik
(kogo? co?):Ernestunię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Ernestunią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Ernestuni

Wołacz
(hej!):Ernestuniu!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
ErnestuniaCo robi Ernestunia?
Ernestunia tego nie widzi.
Ernestunia nie umie grać na gitarze.
Ernestunia nie umie śpiewać.
Ernestunia wraca do domu.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
ErnestuniW domu babci Ernestuni od zawsze stał stary zegar.
Dziadek Ernestuni w tym czasie miał chorą rękę.
Krótki filmik przedstawiający braciszka Ernestuni.
Serce Ernestuni stanęło na moment.
Nie mogła się doczekać, by w końcu wysłać ją do Ernestuni.

Celownik:
(komu? czemu?)
ErnestuniNie wiem, co powiedzieć Ernestuni.
Ernestuni udało się usłyszeć tylko parę słów.
Opowiedziałam Ernestuni o przykrości która mnie spotkała.
Tego Ernestuni było już za wiele.
Zostawiam Ernestuni karteczkę i już mnie nie ma.

Biernik:
(kogo? co?)
ErnestunięWidzę Ernestunię.
Lubię Ernestunię.
Odprowadziłam Ernestunię do wyjścia.
Poznałam paru fajnych ludzi, w tym Ernestunię.
Całość dopełniają misternie zaaranżowane wnętrza przez Ernestunię.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
ErnestuniąWieczorem z Ernestunią znowu idziemy na spacer.
Idę na spacer z Ernestunią.
Jadę z Ernestunią na dyskotekę.
Przez chwilę oboje z Ernestunią patrzyli na siebie.
A sytuacja z Ernestunią rozwinęła się nagle dosyć szybko.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
ErnestuniTej nocy po raz pierwszy śniłam o Ernestuni.
Wtedy chciałam się czegoś dowiedzieć o nim i o Ernestuni.
Dziś napiszę o Ernestuni.
Pamiętam o Ernestuni.
Mamrotał coś o Ernestuni, gdy podtrzymywał się ściany.

Wołacz:
(hej!)
ErnestuniuHej Ernestuniu!
Dzień dobry Ernestuniu!
Cześć Ernestuniu!
Gdzie jesteś Ernestuniu!?
Ernestuniu! Gdzie jesteś?