Odmiana imienia Emelusia przez przypadki

Emelusia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Emelusia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Emelusi

Celownik
(komu? czemu?):Emelusi

Biernik
(kogo? co?):Emelusię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Emelusią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Emelusi

Wołacz
(hej!):Emelusiu!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
EmelusiaNa drugie imię mam Emelusia.
Dla mnie było już jasne, ze Emelusia umiera.
W domu Emelusia często urządza rodzicom pokazy mody.
Gdzie jest Emelusia?
Jak już wiecie mam na imię Emelusia.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
EmelusiPrzepis na tą babkę dostałam dawno temu od znajomej Emelusi.
Tata Emelusi sam opatrzył mi nogę.
Najbardziej polubiłam ojca Emelusi.
Dzisiaj pojechaliśmy do mieszkania Emelusi.
Przyglądałam się dłoniom Emelusi.

Celownik:
(komu? czemu?)
EmelusiOddaję Emelusi list.
Tego Emelusi było już za wiele.
Rozalia z troską przyglądała się Emelusi.
Oczywiście każdy przyzna rację Emelusi.
Opowiadam Emelusi o swoich zainteresowaniach.

Biernik:
(kogo? co?)
EmelusięChwyciła Emelusię za rękaw płaszcza.
Podchodzi, całuje Emelusię i idzie do wyjścia.
O jego personalia miałam spytać Emelusię prywatnie.
Emelusię zaczęło to nieco irytować.
Widzę Emelusię.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
EmelusiąAle można sobie zrobić zdjęcie z Emelusią.
Oboje z Emelusią wybuchliśmy śmiechem.
Ja z Emelusią zrobiłyśmy koktajl brzoskwiniowy z nektarynek.
Zginął w pojedynku z Emelusią.
Wieczorem z Emelusią znowu idziemy na spacer.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
EmelusiMyślę o Emelusi.
Nie wspomniałem na początku o Emelusi.
A o Emelusi to i słowa rzec nie umiał.
Artykuł o Emelusi wywołał burzę w mediach.
Na pewno słyszałyście o Emelusi.

Wołacz:
(hej!)
EmelusiuDobranoc Emelusiu!
Dzień dobry Emelusiu!
Witaj Emelusiu!
Emelusiu! Gdzie jesteś?
Cześć Emelusiu!