Odmiana imienia Edytusia przez przypadki

Edytusia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Edytusia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Edytusi

Celownik
(komu? czemu?):Edytusi

Biernik
(kogo? co?):Edytusię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Edytusią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Edytusi

Wołacz
(hej!):Edytusiu!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
EdytusiaW domu Edytusia często urządza rodzicom pokazy mody.
Gdzie jest Edytusia?
Edytusia odgrywa bardzo ważną rolę na boisku.
Edytusia nie umie śpiewać.
Dla mnie było już jasne, ze Edytusia umiera.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
EdytusiZostało sto dni do narodzin Edytusi.
Od razu zobaczyła ich mama Edytusi.
Ustaliliśmy jednak, ze na razie będę mieszkać u Edytusi.
Lubię śpiewać zwłaszcza dla Edytusi.
Przez uchylone drzwi usłyszałem wołanie Edytusi.

Celownik:
(komu? czemu?)
EdytusiOpowiedziałam Edytusi o przykrości która mnie spotkała.
Dzięki Edytusi mamy kolejny artykuł po polsku.
Musiałam się zwierzyć Edytusi.
Mama przyznała rację Edytusi.
Zrzuciła z siebie pelerynę i oddała ją Edytusi.

Biernik:
(kogo? co?)
EdytusięPatrzy na Edytusię wyczekująco.
Całość dopełniają misternie zaaranżowane wnętrza przez Edytusię.
Edytusię zaświerzbiały ręce.
W Edytusię nagle coś wstąpiło.
Spojrzałam na Edytusię.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
EdytusiąObie z Edytusią miałyśmy ochotę skakać do góry.
A sytuacja z Edytusią rozwinęła się nagle dosyć szybko.
Zobacz wywiad z Edytusią oraz innymi uczestnikami finału.
Weekend spędzony z Edytusią był przesympatyczny.
Sprzątam pokój z Edytusią.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
EdytusiNie wspomniałem na początku o Edytusi.
Myślał o Edytusi i o swoim życiu.
Chciałbym być teraz przy Edytusi.
Tej nocy po raz pierwszy śniłam o Edytusi.
I tak oto dowiedziałam się czegoś nowego o Edytusi.

Wołacz:
(hej!)
EdytusiuDziękuję Edytusiu za rozmowę!
Edytusiu! Uważaj!
Cześć Edytusiu!
Hej Edytusiu!
Edytusiu! Wróć do mnie!