Jak odmienić imię Edytusia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku?
Imię żeńskie Edytusia należy do tych imion, których deklinacja dość często sprawia problem. Największa trudność z deklinacją dotyczy głównie odmiany imienia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku. Właśnie w tych przypadkach zawiłością jest, kiedy piszemy jedno „i”, a kiedy dwa „ii”. Pod spodem prezentujemy poprawną odmianę imienia Edytusia przez przypadki w liczbie pojedynczej.
PrzypadekOdmiana w liczbie pojedynczej
W mianowniku (kto? co?):Edytusia - (imię żeńskie)
W dopełniaczu (kogo? czego?): Nie ma Edytusi.
W celowniku (komu? czemu?): Przyznaję rację Edytusi.
W bierniku (kogo? co?): Lubię Edytusię.
W narzędniku (z kim? z czym?):Jadę z Edytusią na dyskotekę.
W miejscowniku (o kim? o czym?):Dyskutuję o Edytusi.
W wołaczu (Hej!): Edytusiu! Gdzie jesteś?
Jeśli chcesz zobaczyć pełną tabelę deklinacji imienia Edytusia wraz z licznymi przykładami odmiany przez przypadki w zdaniach przejdź do strony: odmiana imienia Edytusia przez przypadki.