Odmiana imienia Edburgunia przez przypadki

Edburgunia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Edburgunia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Edburguni

Celownik
(komu? czemu?):Edburguni

Biernik
(kogo? co?):Edburgunię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Edburgunią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Edburguni

Wołacz
(hej!):Edburguniu!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
EdburguniaEdburgunia chce pójść ze mną na dyskotekę.
Autorem artykułu jest Edburgunia.
Edburgunia odgrywa bardzo ważną rolę na boisku.
Autorem niniejszego tekstu jest Edburgunia.
Mam na imię Edburgunia.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
EdburguniPostanowiłam się nie wyróżniać i dołączyłam do Edburguni.
Wysyłam list do Edburguni.
Jadę do Edburguni.
Rodzina Edburguni wspólnie spędziła świąteczny wieczór.
Piszę list do Edburguni.

Celownik:
(komu? czemu?)
EdburguniNie wiem, co powiedzieć Edburguni.
Edburguni przyszła nagle do głowy straszna myśl.
Tego Edburguni było już za wiele.
Zostawiam Edburguni karteczkę i już mnie nie ma.
Opowiedziałam Edburguni o przykrości która mnie spotkała.

Biernik:
(kogo? co?)
EdburgunięPatrzył na Edburgunię z pełnym zgrozy podziwem.
Postaram się namówić Edburgunię na spacer.
Chwyciła Edburgunię za rękaw płaszcza.
Obserwuję Edburgunię bardzo uważnie.
Patrzę na Edburgunię i nic nie rozumiem.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
EdburguniąOboje z Edburgunią kochamy słodycze, a ja uwielbiam piec.
Pracuję razem z Edburgunią.
Ale można sobie zrobić zdjęcie z Edburgunią.
Jadę na wycieczkę razem z Edburgunią.
Kasia z Edburgunią mieli dużo szczęścia mając taką pogodę.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
EdburguniPowoli spełniam swoje marzenia o Edburguni.
Dyskutuję o Edburguni.
Na koniec parę słów o Edburguni.
Pomyśl nad tym, co mówiłam Ci o Edburguni.
Te widzenia mieszały mu się z nieustającą myślą o Edburguni.

Wołacz:
(hej!)
EdburguniuEdburguniu! Uważaj!
Gdzie jesteś Edburguniu!?
Edburguniu! Wróć do mnie!
Hej Edburguniu!
Dziękuję Edburguniu za rozmowę!