Jak odmienić imię Edburgunia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku?
Imię żeńskie Edburgunia należy do tej grupy imion, których deklinacja niejednokrotnie sprawia trudność. Największa trudność z odmianą dotyczy deklinacji imienia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku. Właśnie w tych przypadkach niewiadomą jest, kiedy piszemy jedno „i”, a kiedy dwa „ii”. Poniżej prezentujemy właściwą odmianę imienia Edburgunia przez przypadki w liczbie pojedynczej.
PrzypadekOdmiana w liczbie pojedynczej
W mianowniku (kto? co?):Edburgunia - (imię żeńskie)
W dopełniaczu (kogo? czego?): Nie lubię Edburguni.
W celowniku (komu? czemu?): Pomagam Edburguni.
W bierniku (kogo? co?): Spoglądam na Edburgunię.
W narzędniku (z kim? z czym?):Idę na spacer z Edburgunią.
W miejscowniku (o kim? o czym?):Myślę o Edburguni.
W wołaczu (Hej!): Dzień dobry Edburguniu!
Aby zobaczyć pełną tabelę deklinacji imienia Edburgunia wraz z licznymi przykładami odmiany przez przypadki w zdaniach przejdź do strony: odmiana imienia Edburgunia przez przypadki.