Odmiana imienia Edbunia przez przypadki

Edbunia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Edbunia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Edbuni

Celownik
(komu? czemu?):Edbuni

Biernik
(kogo? co?):Edbunię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Edbunią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Edbuni

Wołacz
(hej!):Edbuniu!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
EdbuniaEdbunia chce pójść ze mną na spacer.
Ma na imię Edbunia.
Jak już wiecie mam na imię Edbunia.
Edbunia chce pójść ze mną na dyskotekę.
Dziś Edbunia ściga się z czasem, podczas pisania egzaminu.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
EdbuniNie mogła się doczekać, by w końcu wysłać ją do Edbuni.
Dzisiaj wyruszyliśmy do domu Edbuni.
Rodzina Edbuni wspólnie spędziła świąteczny wieczór.
Serdecznie zapraszamy na wernisaż wystawy malarstwa Edbuni.
Byłam pełna uznania dla rozwoju Edbuni.

Celownik:
(komu? czemu?)
EdbuniKto wie, może Edbuni wyjdzie do na dobre.
Daję Edbuni, to co najlepsze we mnie.
Tym razem nie damy Edbuni dojść do głosu.
Edbuni przyszła nagle do głowy straszna myśl.
Słoik z kawą wyleciał Edbuni z rąk.

Biernik:
(kogo? co?)
EdbunięPrzyniesiona przez Edbunię kawa okazała się tą nieco gorszą.
Patrzy na Edbunię wyczekująco.
Spojrzała na Edbunię jeszcze raz.
Spojrzałam na Edbunię.
Poznałam paru fajnych ludzi, w tym Edbunię.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
EdbuniąRazem z Edbunią zrobiłyśmy obiad.
Obie z Edbunią miałyśmy ochotę skakać do góry.
Siedzieliśmy z Edbunią na ławce w parku.
Sprzątam pokój z Edbunią.
Przez chwilę oboje z Edbunią patrzyli na siebie.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
EdbuniChciałbym być teraz przy Edbuni.
Kto dziś pamięta o Edbuni.
Zastanawiam się dlaczego wspomniałeś o Edbuni.
To jest pieśń o Edbuni.
Myślę o Edbuni.

Wołacz:
(hej!)
EdbuniuDzień dobry Edbuniu!
Hej Edbuniu!
Edbuniu! Wróć do mnie!
Cześć Edbuniu!
Gdzie jesteś Edbuniu!?