Odmiana imienia Dziesłusia przez przypadki

Dziesłusia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Dziesłusia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Dziesłusi

Celownik
(komu? czemu?):Dziesłusi

Biernik
(kogo? co?):Dziesłusię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Dziesłusią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Dziesłusi

Wołacz
(hej!):Dziesłusiu!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
DziesłusiaDziś Dziesłusia ściga się z czasem, podczas pisania egzaminu.
Dziś dowiedziałam się, że ma na imię Dziesłusia.
Dziesłusia chce pójść ze mną na spacer.
Gdzie jest Dziesłusia?
Dopiero do mnie dotarło, że Dziesłusia już tu jest.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
DziesłusiTato Dziesłusi produkował abażury.
Muszę pochwalić pomysł Dziesłusi.
Nie mogę się otrząsnąć po odejściu Dziesłusi.
Pożyczę od Dziesłusi samochód i możemy jechać.
Przepis na tą babkę dostałam dawno temu od znajomej Dziesłusi.

Celownik:
(komu? czemu?)
DziesłusiOd początku próbujemy pomóc Dziesłusi.
Tym razem nie damy Dziesłusi dojść do głosu.
Zszedłem z drogi Dziesłusi i usiadłem w fotelu.
Rozalia z troską przyglądała się Dziesłusi.
Dziesłusi udało się usłyszeć tylko parę słów.

Biernik:
(kogo? co?)
DziesłusięLubię Dziesłusię.
Przyniesiona przez Dziesłusię kawa okazała się tą nieco gorszą.
Spotkałam Dziesłusię w sklepie, kupowała świeże bułeczki.
Zdjęcie przesłane przez Dziesłusię.
Przed sesją zapytałam Dziesłusię co lubi.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
DziesłusiąIdę na spacer z Dziesłusią.
Razem z Dziesłusią zrobiłyśmy obiad.
Tym razem korespondowałam z Dziesłusią.
Zostanę tu tylko z Dziesłusią i chłopakami.
Razem z Dziesłusią przestaliśmy dawno za nimi nadążać.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
DziesłusiCzasami myślę sobie o Dziesłusi.
Myślę o Dziesłusi.
Bardzo fajny blog o Dziesłusi.
Związana jest z nią legenda o Dziesłusi.
Śpiewam o Dziesłusi.

Wołacz:
(hej!)
DziesłusiuDziesłusiu! Gdzie jesteś?
Gdzie jesteś Dziesłusiu!?
Dziesłusiu! Wróć do mnie!
Dziesłusiu! Uważaj!
Dziękuję Dziesłusiu za rozmowę!