Odmiana imienia Duszan przez przypadki

Duszan imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Duszan

Dopełniacz
(kogo? czego?):Duszana

Celownik
(komu? czemu?):Duszanowi

Biernik
(kogo? co?):Duszana

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Duszanem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Duszanie

Wołacz
(hej!):Duszanie!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
DuszanDopiero do mnie dotarło, że Duszan już tu jest.
Duszan ma katar i źle się czuje.
Mam na imię Duszan.
Duszan tego nie widzi.
Duszan chce pójść ze mną na dyskotekę.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
DuszanaJestem mamą Duszana i jeszcze trojga innych dzieci.
Postawa Duszana była zupełnie inna.
Zbieramy na nowy wózek dla Duszana.
Ręka Duszana uniesiona ponad głowę zamachnęła się.
Byłam z nimi dziś na imieninach u cioci Duszana.

Celownik:
(komu? czemu?)
DuszanowiDaję Duszanowi, to co najlepsze we mnie.
Napisałem wiersz dzięki Duszanowi.
Zaproponowałem Duszanowi dwa tematy.
Korzysta z okazji, by wyznać Duszanowi miłość.
Duszanowi udało się usłyszeć tylko parę słów.

Biernik:
(kogo? co?)
DuszanaKiedy podążyłam za jego wzrokiem, ujrzałam Duszana.
Patrzył na Duszana wzrokiem pozbawionym cienia inteligencji.
Widziałem dzisiaj Duszana z mojej klasy.
Patrzę na Duszana i nic nie rozumiem.
W końcu obudzili Duszana, żeby ich ratował.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
DuszanemDzisiaj miałam się spotkać pierwszy raz z Duszanem.
Obie z Duszanem postawiłyśmy na zmiany.
Wymyśliłam z Duszanem nową zabawę.
Kasia z Duszanem mieli dużo szczęścia mając taką pogodę.
Wczoraj wracamy z Duszanem od lekarza.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
DuszaniePamiętam o Duszanie.
Myślę o Duszanie.
A o Duszanie to i słowa rzec nie umiał.
Związana jest z nią legenda o Duszanie.
To jest pieśń o Duszanie.

Wołacz:
(hej!)
DuszanieDobranoc Duszanie!
Gdzie jesteś Duszanie!?
Duszanie! Wróć do mnie!
Dzień dobry Duszanie!
Duszanie! Uważaj!