Odmiana imienia Duszanek przez przypadki

Duszanek imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Duszanek

Dopełniacz
(kogo? czego?):Duszanka

Celownik
(komu? czemu?):Duszankowi

Biernik
(kogo? co?):Duszanka

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Duszankiem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Duszanku

Wołacz
(hej!):Duszanku!

Przykłady deklinacji imienia Duszanek” w zdaniach w liczbie pojedynczej

Mianownik (kto? co?): Duszanek

Gdzie jest Duszanek?
Ma na imię Duszanek.
Duszanek ma katar i źle się czuje.
Duszanek wraca do domu.
W domu Duszanek często urządza rodzicom pokazy mody.

Dopełniacz (kogo? czego?): Duszanka

W sobotę są urodziny Duszanka.
Postanowiłam zadzwonić do Duszanka i chłopaków.
Muszę pochwalić pomysł Duszanka.
Tata Duszanka poszedł otworzyć drzwi.
Szukałem linków do strony Duszanka.

Celownik (komu? czemu?): Duszankowi

Rozalia z troską przyglądała się Duszankowi.
Zaproponowałem Duszankowi dwa tematy.
Dopiero teraz zrozumiałem, że Duszankowi coś się stało.
Korzysta z okazji, by wyznać Duszankowi miłość.
Przyglądam się Duszankowi.

Biernik (kogo? co?): Duszanka

Spojrzałam na Duszanka w wymownym geście.
Spojrzałam na Duszanka.
W Duszanka nagle coś wstąpiło.
Poszłam dalej i wtedy poznałam Duszanka.
Patrzy na Duszanka wyczekująco.

Narzędnik (z kim? z czym?): Duszankiem

Sprzątam pokój razem z Duszankiem.
Sprzątam pokój z Duszankiem.
Weekend spędzony z Duszankiem był przesympatyczny.
Pracuję z Duszankiem.
Obie z Duszankiem miałyśmy ochotę skakać do góry.

Miejscownik (o kim? o czym?): Duszanku

Przynajmniej tak myślał tata o Duszanku.
Kto dziś pamięta o Duszanku.
Chciałbym być teraz przy Duszanku.
Od ostatniego wpisu o Duszanku wydarzyło się sporo.
Niestety, nie umiała zapomnieć o Duszanku.

Wołacz (hej!): Duszanku

Hej Duszanku!
Duszanku! Gdzie jesteś?
Duszanku! Uważaj!
Witaj Duszanku!
Gdzie jesteś Duszanku!?