Odmiana imienia Duszanek przez przypadki

Duszanek imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Duszanek

Dopełniacz
(kogo? czego?):Duszanka

Celownik
(komu? czemu?):Duszankowi

Biernik
(kogo? co?):Duszanka

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Duszankiem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Duszanku

Wołacz
(hej!):Duszanku!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
DuszanekGdzie jest Duszanek?
Ma na imię Duszanek.
Duszanek ma katar i źle się czuje.
Duszanek wraca do domu.
W domu Duszanek często urządza rodzicom pokazy mody.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
DuszankaW sobotę są urodziny Duszanka.
Postanowiłam zadzwonić do Duszanka i chłopaków.
Muszę pochwalić pomysł Duszanka.
Tata Duszanka poszedł otworzyć drzwi.
Szukałem linków do strony Duszanka.

Celownik:
(komu? czemu?)
DuszankowiRozalia z troską przyglądała się Duszankowi.
Zaproponowałem Duszankowi dwa tematy.
Dopiero teraz zrozumiałem, że Duszankowi coś się stało.
Korzysta z okazji, by wyznać Duszankowi miłość.
Przyglądam się Duszankowi.

Biernik:
(kogo? co?)
DuszankaSpojrzałam na Duszanka w wymownym geście.
Spojrzałam na Duszanka.
W Duszanka nagle coś wstąpiło.
Poszłam dalej i wtedy poznałam Duszanka.
Patrzy na Duszanka wyczekująco.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
DuszankiemSprzątam pokój razem z Duszankiem.
Sprzątam pokój z Duszankiem.
Weekend spędzony z Duszankiem był przesympatyczny.
Pracuję z Duszankiem.
Obie z Duszankiem miałyśmy ochotę skakać do góry.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
DuszankuPrzynajmniej tak myślał tata o Duszanku.
Kto dziś pamięta o Duszanku.
Chciałbym być teraz przy Duszanku.
Od ostatniego wpisu o Duszanku wydarzyło się sporo.
Niestety, nie umiała zapomnieć o Duszanku.

Wołacz:
(hej!)
DuszankuHej Duszanku!
Duszanku! Gdzie jesteś?
Duszanku! Uważaj!
Witaj Duszanku!
Gdzie jesteś Duszanku!?