Odmiana imienia Dignunia przez przypadki

Dignunia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Dignunia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Dignuni

Celownik
(komu? czemu?):Dignuni

Biernik
(kogo? co?):Dignunię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Dignunią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Dignuni

Wołacz
(hej!):Dignuniu!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
DignuniaPierwszą osobą którą zobaczyłem była Dignunia.
Jutro Dignunia wyjdzie ze szpitala.
Dopiero do mnie dotarło, że Dignunia już tu jest.
Mam na imię Dignunia.
Dla mnie było już jasne, ze Dignunia umiera.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
DignuniW sobotę są urodziny Dignuni.
Najbardziej polubiłam ojca Dignuni.
Prosimy o pomoc dla Dignuni.
Szkoda że Dignuni prawie że w ogóle nie ma.
Tata Dignuni sam opatrzył mi nogę.

Celownik:
(komu? czemu?)
DignuniZrzuciła z siebie pelerynę i oddała ją Dignuni.
Napisałem wiersz dzięki Dignuni.
Oddaję Dignuni list.
Zszedłem z drogi Dignuni i usiadłem w fotelu.
Opowiedziałam Dignuni o przykrości która mnie spotkała.

Biernik:
(kogo? co?)
DignunięKiedy podążyłam za jego wzrokiem, ujrzałam Dignunię.
Śmiał się głośno, wesoło i patrzał na Dignunię bardzo przyjaźnie.
Na Dignunię spłynęła niewymowna ulga.
Kawę kupioną przez Dignunię wysypała z plastykowego opakowania do puszki.
Poszłam dalej i wtedy poznałam Dignunię.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
DignuniąDzisiaj miałam się spotkać pierwszy raz z Dignunią.
W praktyce minęło już pół roku odkąd nie jestem z Dignunią.
Ja z Dignunią coraz bardziej się do siebie zbliżaliśmy.
Dwa dni temu miałam z Dignunią śmieszną przygodę.
Pracuję z Dignunią.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
DignuniNa wsi, za dużo rzeczy przypomina mi o Dignuni.
Pamiętam o Dignuni.
Na pewno słyszałyście o Dignuni.
Myślę o Dignuni.
Chcę wiedzieć, co myślisz o Dignuni.

Wołacz:
(hej!)
DignuniuDignuniu! Gdzie jesteś?
Hej Dignuniu!
Dobry wieczór Dignuniu!
Cześć Dignuniu!
Gdzie jesteś Dignuniu!?