Jak odmienić imię Dignunia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku?
Imię żeńskie Dignunia należy do tego grona imion, których odmiana dość często sprawia trudność. Kłopot z odmianą dotyczy w zasadzie deklinacji imienia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku. Właśnie w tych przypadkach zawiłością jest, kiedy piszemy jedno „i”, a kiedy dwa „ii”. Poniżej prezentujemy poprawną odmianę imienia Dignunia przez przypadki w liczbie pojedynczej.
PrzypadekOdmiana w liczbie pojedynczej
W mianowniku (kto? co?):Dignunia - (imię żeńskie)
W dopełniaczu (kogo? czego?): Nie ma Dignuni.
W celowniku (komu? czemu?): Kłaniam się Dignuni.
W bierniku (kogo? co?): Widzę Dignunię.
W narzędniku (z kim? z czym?):Śpiewam z Dignunią.
W miejscowniku (o kim? o czym?):Rozmawiam o Dignuni.
W wołaczu (Hej!): Dignuniu! Uważaj!
Jeżeli chcesz zobaczyć pełną tabelę deklinacji imienia Dignunia oraz liczne przykłady odmiany przez przypadki w zdaniach przejdź do sekcji: odmiana imienia Dignunia przez przypadki.