Odmiana imienia Dianna przez przypadki

Dianna imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Dianna

Dopełniacz
(kogo? czego?):Dianny

Celownik
(komu? czemu?):Diannie

Biernik
(kogo? co?):Diannę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Dianną

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Diannie

Wołacz
(hej!):Dianno!

PrzypadekLiczba mnoga

Mianownik
(kto? co?):Dianny

Dopełniacz
(kogo? czego?):Diann

Celownik
(komu? czemu?):Diannom

Biernik
(kogo? co?):Dianny

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Diannami

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Diannach

Wołacz
(hej!):Dianny!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
DiannaDobrze, że Dianna grzecznie śpi.
Dianna nie umie grać na gitarze.
Dianna odgrywa bardzo ważną rolę na boisku.
Dianna chce pójść ze mną na spacer.
Dianna tego nie widzi.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
DiannyZaproszenia na urodziny Dianny są gotowe.
Jestem mamą Dianny i jeszcze trojga innych dzieci.
Przed sobą ujrzałam rękę Dianny.
Przez cały dzień czułam wzrok Dianny na sobie.
Tata Dianny poszedł otworzyć drzwi.

Celownik:
(komu? czemu?)
DiannieDiannie wpadły w ucho słowa piosenki.
Co tej Diannie po głowie chodzi?
Dopiero teraz zrozumiałem, że Diannie coś się stało.
Dzięki Diannie mamy kolejny artykuł po polsku.
Tego Diannie było już za wiele.

Biernik:
(kogo? co?)
DiannęSpojrzałem znacząco na Diannę.
Poszłam dalej i wtedy poznałam Diannę.
Spojrzała na Diannę jeszcze raz.
Na Diannę spłynęła niewymowna ulga.
Sierżant wpatrywał się w Diannę jak zahipnotyzowany i nawet nie mrugał.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
DiannąŚpiewam z Dianną.
Pracuję z Dianną.
Siedzieliśmy z Dianną na ławce w parku.
Ja z Dianną coraz bardziej się do siebie zbliżaliśmy.
Refleksyjnie po spotkaniu z Dianną.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
DiannieZapraszam na film dokumentalny o Diannie.
Przynajmniej tak myślał tata o Diannie.
Myślę o Diannie.
Kiedyś chciałam napisać wiersz o Diannie.
Mowa oczywiście o Diannie.

Wołacz:
(hej!)
DiannoDianno! Uważaj!
Witaj Dianno!
Cześć Dianno!
Hej Dianno!
Gdzie jesteś Dianno!?