Odmiana imienia Detwin przez przypadki

Detwin imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Detwin

Dopełniacz
(kogo? czego?):Detwina

Celownik
(komu? czemu?):Detwinowi

Biernik
(kogo? co?):Detwina

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Detwinem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Detwinie

Wołacz
(hej!):Detwinie!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
DetwinDla mnie było już jasne, ze Detwin umiera.
Autorem artykułu jest Detwin.
Dopiero do mnie dotarło, że Detwin już tu jest.
Na drugie imię mam Detwin.
Detwin odgrywa bardzo ważną rolę na boisku.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
DetwinaW słuchawce usłyszałam głos Detwina.
Prosimy o pomoc dla Detwina.
Krótki filmik przedstawiający braciszka Detwina.
Pozostało jeszcze zadzwonić do rodziców i siostry Detwina.
Zaproszenia na urodziny Detwina są gotowe.

Celownik:
(komu? czemu?)
DetwinowiTym razem nie damy Detwinowi dojść do głosu.
Detwinowi oczy błyszczą.
Detwinowi przyszła nagle do głowy straszna myśl.
Zostawiam Detwinowi karteczkę i już mnie nie ma.
Dzięki Detwinowi mieliśmy też pięknie udekorowaną salę.

Biernik:
(kogo? co?)
DetwinaNa Detwina moje słowa podziałały niczym ostroga na bojowego ogiera.
Widzę Detwina.
Czekałam na Detwina w kawiarni.
Patrzył na Detwina wzrokiem pozbawionym cienia inteligencji.
Sierżant wpatrywał się w Detwina jak zahipnotyzowany i nawet nie mrugał.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
DetwinemJa z Detwinem chcemy się przebrać za wampiry.
Wieczorem z Detwinem znowu idziemy na spacer.
Byliśmy wczoraj pierwszy raz z Detwinem na krytym basenie.
Obie z Detwinem postawiłyśmy na zmiany.
Refleksyjnie po spotkaniu z Detwinem.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
DetwinieMówimy tu oczywiście o Detwinie.
Kiedyś tam chciałam napisać o Detwinie.
Dziś jeszcze powiemy sobie słówko o Detwinie.
Jest to prawdziwe kompendium wiedzy o Detwinie.
Dobrze, że wspomniałeś o Detwinie.

Wołacz:
(hej!)
DetwinieDetwinie! Uważaj!
Gdzie jesteś Detwinie!?
Detwinie! Gdzie jesteś?
Dobranoc Detwinie!
Dobry wieczór Detwinie!