Odmiana imienia Detwinuś przez przypadki

Detwinuś imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Detwinuś

Dopełniacz
(kogo? czego?):Detwinusia

Celownik
(komu? czemu?):Detwinusiowi

Biernik
(kogo? co?):Detwinusia

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Detwinusiem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Detwinusiu

Wołacz
(hej!):Detwinusiu!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
DetwinuśDetwinuś ma katar i źle się czuje.
Za chwilę wróci Detwinuś z lasu.
Autorem artykułu jest Detwinuś.
Moje drugie imię to właśnie Detwinuś.
Mam na imię Detwinuś.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
DetwinusiaOd razu zobaczyła ich mama Detwinusia.
Pożyczę od Detwinusia samochód i możemy jechać.
Późny start nie okazał się być zgubnym dla kariery Detwinusia.
Tata Detwinusia poszedł otworzyć drzwi.
Bardzo podoba mi się wypracowanie Detwinusia.

Celownik:
(komu? czemu?)
DetwinusiowiDetwinusiowi udało się usłyszeć tylko parę słów.
Dzięki Detwinusiowi mieliśmy też pięknie udekorowaną salę.
Napisałem wiersz dzięki Detwinusiowi.
Musiałam się zwierzyć Detwinusiowi.
Słoik z kawą wyleciał Detwinusiowi z rąk.

Biernik:
(kogo? co?)
DetwinusiaSpojrzałam na Detwinusia.
Spojrzał na Detwinusia z zaciekawieniem.
Spojrzałam na Detwinusia jak dopisuje kolejne literki.
Spojrzałem znacząco na Detwinusia.
Sierżant wpatrywał się w Detwinusia jak zahipnotyzowany i nawet nie mrugał.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
DetwinusiemSprzątam pokój z Detwinusiem.
Siedzieliśmy z Detwinusiem na kanapie.
Siedzieliśmy z Detwinusiem przy basenie.
Śpiewam z Detwinusiem.
Refleksyjnie po spotkaniu z Detwinusiem.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
DetwinusiuW głowie kłebiły mu się mysli i wspomnienia o Detwinusiu.
Mówimy tu oczywiście o Detwinusiu.
No a teraz trochę więcej o Detwinusiu.
W powrotnej drodze myślał o Detwinusiu.
To jest pieśń o Detwinusiu.

Wołacz:
(hej!)
DetwinusiuDetwinusiu! Uważaj!
Gdzie jesteś Detwinusiu!?
Detwinusiu! Gdzie jesteś?
Cześć Detwinusiu!
Hej Detwinusiu!