Odmiana imienia Detwinuś przez przypadki

Detwinuś imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Detwinuś

Dopełniacz
(kogo? czego?):Detwinusiem

Celownik
(komu? czemu?):Detwinusia

Biernik
(kogo? co?):

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Detwinusiu

Miejscownik
(o kim? o czym?):o

Wołacz
(hej!):!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
DetwinuśDetwinuś ma katar i źle się czuje.
Za chwilę wróci Detwinuś z lasu.
Autorem artykułu jest Detwinuś.
Moje drugie imię to właśnie Detwinuś.
Mam na imię Detwinuś.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
DetwinusiemOd razu zobaczyła ich mama Detwinusiem.
Pożyczę od Detwinusiem samochód i możemy jechać.
Późny start nie okazał się być zgubnym dla kariery Detwinusiem.
Tata Detwinusiem poszedł otworzyć drzwi.
Bardzo podoba mi się wypracowanie Detwinusiem.

Celownik:
(komu? czemu?)
DetwinusiaDetwinusia udało się usłyszeć tylko parę słów.
Dzięki Detwinusia mieliśmy też pięknie udekorowaną salę.
Napisałem wiersz dzięki Detwinusia.
Musiałam się zwierzyć Detwinusia.
Słoik z kawą wyleciał Detwinusia z rąk.

Biernik:
(kogo? co?)
Spojrzałam na .
Spojrzał na z zaciekawieniem.
Spojrzałam na jak dopisuje kolejne literki.
Spojrzałem znacząco na .
Sierżant wpatrywał się w jak zahipnotyzowany i nawet nie mrugał.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
DetwinusiuSprzątam pokój z Detwinusiu.
Siedzieliśmy z Detwinusiu na kanapie.
Siedzieliśmy z Detwinusiu przy basenie.
Śpiewam z Detwinusiu.
Refleksyjnie po spotkaniu z Detwinusiu.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
W głowie kłebiły mu się mysli i wspomnienia o .
Mówimy tu oczywiście o .
No a teraz trochę więcej o .
W powrotnej drodze myślał o .
To jest pieśń o .

Wołacz:
(hej!)
! Uważaj!
Gdzie jesteś !?
! Gdzie jesteś?
Cześć !
Hej !