Odmiana imienia Deder przez przypadki

Deder imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Deder

Dopełniacz
(kogo? czego?):Dedra

Celownik
(komu? czemu?):Dedrowi

Biernik
(kogo? co?):Dedra

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Dedrem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Dedrze

Wołacz
(hej!):Dedrze!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
DederDeder chce pójść ze mną na dyskotekę.
Gdzie jest Deder?
Moje drugie imię to właśnie Deder.
Autorem artykułu jest Deder.
Deder nie umie grać na gitarze.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
DedraPóźny start nie okazał się być zgubnym dla kariery Dedra.
Dziadek Dedra w tym czasie miał chorą rękę.
Powiedział, ze wyprawia przyjęcie na cześć Dedra.
Serdecznie zapraszamy na wernisaż wystawy malarstwa Dedra.
Postanowiłam się nie wyróżniać i dołączyłam do Dedra.

Celownik:
(komu? czemu?)
DedrowiChciałam szybko pochwalić się Dedrowi.
Zszedłem z drogi Dedrowi i usiadłem w fotelu.
Powiedz wszystkim i Dedrowi, że nic mi nie jest.
Ja na pewno przekaże swój procent Dedrowi.
Rozalia z troską przyglądała się Dedrowi.

Biernik:
(kogo? co?)
DedraPopatrzyłam na Dedra przekonana, że zacznie mówić dalej.
Spojrzałam na Dedra jak dopisuje kolejne literki.
Pożegnali w końcu Dedra i wyszli razem.
Oszołomienie spadło teraz na Dedra i na moment odebrało mu wigor.
Całość dopełniają misternie zaaranżowane wnętrza przez Dedra.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
DedremPowinnam jednak pojechać z Dedrem.
Siedzieliśmy z Dedrem przy basenie.
Razem z Dedrem podążyłam na górne piętro za blondynką.
Karolina miała się spotkać z Dedrem przed szkołą.
A sytuacja z Dedrem rozwinęła się nagle dosyć szybko.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
DedrzePomyśl nad tym, co mówiłam ci o Dedrze.
Zrozumiałam, że muszę teraz powiedzieć prawdę o Dedrze.
Chcę wiedzieć, co myślisz o Dedrze.
Na pewno słyszałyście o Dedrze.
Kiedyś chciałam napisać wiersz o Dedrze.

Wołacz:
(hej!)
DedrzeDedrze! Wróć do mnie!
Dziękuję Dedrze za rozmowę!
Cześć Dedrze!
Hej Dedrze!
Dobranoc Dedrze!