Odmiana imienia Deduś przez przypadki

Deduś imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Deduś

Dopełniacz
(kogo? czego?):Dedusiem

Celownik
(komu? czemu?):

Biernik
(kogo? co?):

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Dedusiu

Miejscownik
(o kim? o czym?):o

Wołacz
(hej!):!

PrzypadekLiczba mnoga

Mianownik
(kto? co?):Dedusia

Dopełniacz
(kogo? czego?):

Celownik
(komu? czemu?):Dedusia

Biernik
(kogo? co?):Dedusiowi

Narzędnik
(z kim? z czym?):z

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Dedusiu

Wołacz
(hej!):!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
DeduśJutro Deduś wyjdzie ze szpitala.
Deduś wraca do domu.
Autorem artykułu jest Deduś.
Jeśli jednak przegrasz, Deduś zostaje z nami.
Deduś tego nie widzi.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
DedusiemW sobotę są urodziny Dedusiem.
Póki co dodaję zdjęcia Dedusiem z wakacji.
Dedusiem siedziała na podłodze oparta o ścianę.
Od razu zobaczyła ich mama Dedusiem.
Dziadek Dedusiem w tym czasie miał chorą rękę.

Celownik:
(komu? czemu?)
Zszedłem z drogi i usiadłem w fotelu.
Ten nie pozostał dłużny .
oczy błyszczą.
Zostawiam karteczkę i już mnie nie ma.
Kupiłem magnes na lodówkę.

Biernik:
(kogo? co?)
Chwyciła za rękaw płaszcza.
Odprowadziłam do wyjścia.
Spoglądam na .
natychmiast ogarnęła gorąca błogość.
Na moje słowa podziałały niczym ostroga na bojowego ogiera.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
DedusiuAle można sobie zrobić zdjęcie z Dedusiu.
Jadę z Dedusiu na dyskotekę.
Rozliczyłam się i powróciłam do rozmowy z Dedusiu.
Zakończyliśmy edycję kwietniową z Dedusiu.
Ja z Dedusiu chcemy się przebrać za wampiry.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
Zrozumiałam, że muszę teraz powiedzieć prawdę o .
Powiedz mi, co myślisz o .
W głowie kłebiły mu się mysli i wspomnienia o .
Te widzenia mieszały mu się z nieustającą myślą o .
Wszyscy dyskutują o .

Wołacz:
(hej!)
Cześć !
Gdzie jesteś !?
! Gdzie jesteś?
Dobry wieczór !
! Wróć do mnie!