Odmiana imienia Deduś przez przypadki

Deduś imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Deduś

Dopełniacz
(kogo? czego?):Dedusia

Celownik
(komu? czemu?):Dedusiowi

Biernik
(kogo? co?):Dedusia

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Dedusiem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Dedusiu

Wołacz
(hej!):Dedusiu!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
DeduśJutro Deduś wyjdzie ze szpitala.
Deduś wraca do domu.
Autorem artykułu jest Deduś.
Jeśli jednak przegrasz, Deduś zostaje z nami.
Deduś tego nie widzi.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
DedusiaW sobotę są urodziny Dedusia.
Póki co dodaję zdjęcia Dedusia z wakacji.
Dedusia siedziała na podłodze oparta o ścianę.
Od razu zobaczyła ich mama Dedusia.
Dziadek Dedusia w tym czasie miał chorą rękę.

Celownik:
(komu? czemu?)
DedusiowiZszedłem z drogi Dedusiowi i usiadłem w fotelu.
Ten nie pozostał dłużny Dedusiowi.
Dedusiowi oczy błyszczą.
Zostawiam Dedusiowi karteczkę i już mnie nie ma.
Kupiłem Dedusiowi magnes na lodówkę.

Biernik:
(kogo? co?)
DedusiaChwyciła Dedusia za rękaw płaszcza.
Odprowadziłam Dedusia do wyjścia.
Spoglądam na Dedusia.
Dedusia natychmiast ogarnęła gorąca błogość.
Na Dedusia moje słowa podziałały niczym ostroga na bojowego ogiera.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
DedusiemAle można sobie zrobić zdjęcie z Dedusiem.
Jadę z Dedusiem na dyskotekę.
Rozliczyłam się i powróciłam do rozmowy z Dedusiem.
Zakończyliśmy edycję kwietniową z Dedusiem.
Ja z Dedusiem chcemy się przebrać za wampiry.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
DedusiuZrozumiałam, że muszę teraz powiedzieć prawdę o Dedusiu.
Powiedz mi, co myślisz o Dedusiu.
W głowie kłebiły mu się mysli i wspomnienia o Dedusiu.
Te widzenia mieszały mu się z nieustającą myślą o Dedusiu.
Wszyscy dyskutują o Dedusiu.

Wołacz:
(hej!)
DedusiuCześć Dedusiu!
Gdzie jesteś Dedusiu!?
Dedusiu! Gdzie jesteś?
Dobry wieczór Dedusiu!
Dedusiu! Wróć do mnie!