Odmiana imienia Dederuś przez przypadki

Dederuś imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Dederuś

Dopełniacz
(kogo? czego?):Dederusia

Celownik
(komu? czemu?):Dederusiowi

Biernik
(kogo? co?):Dederusia

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Dederusiem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Dederusiu

Wołacz
(hej!):Dederusiu!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
DederuśDederuś chce pójść ze mną na dyskotekę.
W domu Dederuś często urządza rodzicom pokazy mody.
Ma na imię Dederuś.
Dederuś nie umie śpiewać.
Autorem niniejszego tekstu jest Dederuś.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
DederusiaOd razu zobaczyła ich mama Dederusia.
Dzisiaj wyruszyliśmy do domu Dederusia.
Specjalnością Dederusia jest jazda na koniu.
Przyglądałam się dłoniom Dederusia.
Rozalia podeszła do Dederusia.

Celownik:
(komu? czemu?)
DederusiowiDederusiowi włosy stanęły dęba na głowie.
Ja na pewno przekaże swój procent Dederusiowi.
Zaproponowałem Dederusiowi dwa tematy.
Tego Dederusiowi było już za wiele.
Opowiadam Dederusiowi o swoich zainteresowaniach.

Biernik:
(kogo? co?)
DederusiaSpojrzałam na Dederusia w wymownym geście.
Oszołomienie spadło teraz na Dederusia i na moment odebrało mu wigor.
Na Dederusia moje słowa podziałały niczym ostroga na bojowego ogiera.
Nieśmiało gładzi Dederusia po włosach.
Poznałam paru fajnych ludzi, w tym Dederusia.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
DederusiemSprzątam pokój razem z Dederusiem.
Karolina miała się spotkać z Dederusiem przed szkołą.
Ja z Dederusiem chcemy się przebrać za wampiry.
Ja z Dederusiem siedzieliśmy w środku razem z narzędziami.
Przez chwilę oboje z Dederusiem patrzyli na siebie.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
DederusiuMarzę o Dederusiu.
Pamiętajmy o Dederusiu i jej rodzinie.
Dobrze, że wspomniałeś o Dederusiu.
Przez chwilę pomyślałam o Dederusiu.
Śpiewam o Dederusiu.

Wołacz:
(hej!)
DederusiuDederusiu! Gdzie jesteś?
Dobranoc Dederusiu!
Dederusiu! Wróć do mnie!
Dziękuję Dederusiu za rozmowę!
Dobry wieczór Dederusiu!