Odmiana imienia Brenunia przez przypadki

Brenunia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Brenunia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Brenuni

Celownik
(komu? czemu?):Brenuni

Biernik
(kogo? co?):Brenunię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Brenunią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Brenuni

Wołacz
(hej!):Brenuniu!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
BrenuniaJa i Brenunia nie wiedziałyśmy, co robić.
Dziś dowiedziałam się, że ma na imię Brenunia.
Dopiero do mnie dotarło, że Brenunia już tu jest.
Autorem artykułu jest Brenunia.
Jutro Brenunia wyjdzie ze szpitala.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
BrenuniPowiedział, ze wyprawia przyjęcie na cześć Brenuni.
Nie mogę się otrząsnąć po odejściu Brenuni.
Zobaczyłam uśmiechniętą twarz Brenuni.
Teraz wiem ze to tylko pozory, kolejne kłamstwo Brenuni.
Ręka Brenuni uniesiona ponad głowę zamachnęła się.

Celownik:
(komu? czemu?)
BrenuniRozalia z troską przyglądała się Brenuni.
Mama przyznała rację Brenuni.
Daję Brenuni, to co najlepsze we mnie.
Przyglądam się Brenuni.
Dzięki Brenuni święta nabrały nowego wymiaru.

Biernik:
(kogo? co?)
BrenunięSierżant wpatrywał się w Brenunię jak zahipnotyzowany i nawet nie mrugał.
Popatrzyłam na Brenunię przekonana, że zacznie mówić dalej.
Spoglądam na Brenunię.
W Brenunię nagle coś wstąpiło.
Przed wejściem spotkaliśmy Brenunię.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
BrenuniąRefleksyjnie po spotkaniu z Brenunią.
Powinnam jednak pojechać z Brenunią.
Rozliczyłam się i powróciłam do rozmowy z Brenunią.
Weekend spędzony z Brenunią był przesympatyczny.
Razem z Brenunią wpadliśmy na pomysł pewnej sesji.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
BrenuniDziś jeszcze powiemy sobie słówko o Brenuni.
Artykuł o Brenuni wywołał burzę w mediach.
Ten wiersz jest o Brenuni.
W głowie kłebiły mu się mysli i wspomnienia o Brenuni.
Hipnotyzująca powieść o Brenuni i płatnym mordercy.

Wołacz:
(hej!)
BrenuniuDobry wieczór Brenuniu!
Dziękuję Brenuniu za rozmowę!
Gdzie jesteś Brenuniu!?
Dobranoc Brenuniu!
Dzień dobry Brenuniu!