Odmiana imienia Bratunia przez przypadki

Bratunia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Bratunia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Bratuni

Celownik
(komu? czemu?):Bratuni

Biernik
(kogo? co?):Bratunię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Bratunią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Bratuni

Wołacz
(hej!):Bratuniu!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
BratuniaZa chwilę wróci Bratunia z lasu.
Bratunia wraca do domu.
Mam na imię Bratunia.
Ma na imię Bratunia.
Dla mnie było już jasne, ze Bratunia umiera.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
BratuniJestem mamą Bratuni i jeszcze trojga innych dzieci.
Ustaliliśmy jednak, ze na razie będę mieszkać u Bratuni.
Nie lubię Bratuni.
Póki co dodaję zdjęcia Bratuni z wakacji.
Przez cały dzień czułam wzrok Bratuni na sobie.

Celownik:
(komu? czemu?)
BratuniBratuni przyszła nagle do głowy straszna myśl.
Zrzuciła z siebie pelerynę i oddała ją Bratuni.
Rozalia z troską przyglądała się Bratuni.
Mam nadzieję, że Bratuni również się podoba.
Bratuni wpadły w ucho słowa piosenki.

Biernik:
(kogo? co?)
BratunięPrzed wejściem spotkaliśmy Bratunię.
Poszłam dalej i wtedy poznałam Bratunię.
Patrzę na Bratunię i nic nie rozumiem.
Popatrzyłam na Bratunię przekonana, że zacznie mówić dalej.
Spojrzała na Bratunię jeszcze raz.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
BratuniąRazem z Bratunią wpadliśmy na pomysł pewnej sesji.
Pracuję z Bratunią.
Kasia z Bratunią mieli dużo szczęścia mając taką pogodę.
Powinnam jednak pojechać z Bratunią.
Siedzieliśmy z Bratunią na ławce w parku.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
BratuniMyślałam cały czas tylko o Bratuni.
Zrozumiałam, że muszę teraz powiedzieć prawdę o Bratuni.
Naszą piosenkę pisali z myślą o Bratuni.
Przy Bratuni zapomniałem o wszystkim.
Hipnotyzująca powieść o Bratuni i płatnym mordercy.

Wołacz:
(hej!)
BratuniuBratuniu! Gdzie jesteś?
Dobry wieczór Bratuniu!
Bratuniu! Uważaj!
Witaj Bratuniu!
Gdzie jesteś Bratuniu!?