Odmiana imienia Biruta przez przypadki

Biruta imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Biruta

Dopełniacz
(kogo? czego?):Biruty

Celownik
(komu? czemu?):Birucie

Biernik
(kogo? co?):Birutę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Birutą

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Birucie

Wołacz
(hej!):Biruto!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
BirutaW domu Biruta często urządza rodzicom pokazy mody.
Biruta tego nie widzi.
Ma na imię Biruta.
Dziś Biruta ściga się z czasem, podczas pisania egzaminu.
Biruta ma katar i źle się czuje.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
BirutyTata Biruty sam opatrzył mi nogę.
Postawa Biruty była zupełnie inna.
Krótki filmik przedstawiający braciszka Biruty.
Uroda Biruty miała potężną moc.
Przed sobą ujrzałam rękę Biruty.

Celownik:
(komu? czemu?)
BirucieBirucie udało się usłyszeć tylko parę słów.
Co tej Birucie po głowie chodzi?
Zerwał jabłko i podał je Birucie.
Rozalia z troską przyglądała się Birucie.
Musiałam się zwierzyć Birucie.

Biernik:
(kogo? co?)
BirutęChwyciła Birutę za rękaw płaszcza.
Na Birutę moje słowa podziałały niczym ostroga na bojowego ogiera.
Obserwuję Birutę bardzo uważnie.
Na Birutę spłynęła niewymowna ulga.
Patrzył na Birutę wzrokiem pozbawionym cienia inteligencji.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
BirutąAle można sobie zrobić zdjęcie z Birutą.
Ja z Birutą chcemy się przebrać za wampiry.
Jadę na wycieczkę razem z Birutą.
Ja z Birutą coraz bardziej się do siebie zbliżaliśmy.
Obie z Birutą postawiłyśmy na zmiany.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
BiruciePamiętajmy o Birucie i o tym, że była dobra dla nas wszystkich.
Na pewno słyszałyście o Birucie.
Kilka słów od autora materiału o Birucie.
Więcej o Birucie znajdziecie na naszej stronie.
Dziś jeszcze powiemy sobie słówko o Birucie.

Wołacz:
(hej!)
BirutoBiruto! Gdzie jesteś?
Dziękuję Biruto za rozmowę!
Biruto! Uważaj!
Dobry wieczór Biruto!
Biruto! Wróć do mnie!