Odmiana imienia Antonin przez przypadki

Antonin imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Antonin

Dopełniacz
(kogo? czego?):Antonina

Celownik
(komu? czemu?):Antoninowi

Biernik
(kogo? co?):Antonina

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Antoninem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Antoninie

Wołacz
(hej!):Antoninie!

PrzypadekLiczba mnoga

Mianownik
(kto? co?):Antoninowie, Antonini, Antoniny

Dopełniacz
(kogo? czego?):Antoninów

Celownik
(komu? czemu?):Antoninom

Biernik
(kogo? co?):Antoninów

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Antoninami

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Antoninach

Wołacz
(hej!):Antoninowie, Antonini, Antoniny!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
AntoninAutorem niniejszego tekstu jest Antonin.
Jeśli jednak przegrasz, Antonin zostaje z nami.
Autorem artykułu jest Antonin.
Na drugie imię mam Antonin.
Za chwilę wróci Antonin z lasu.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
AntoninaDla Antonina ten pies jest naprawdę bezcenny.
Ręka Antonina uniesiona ponad głowę zamachnęła się.
Teraz wiem ze to tylko pozory, kolejne kłamstwo Antonina.
Serdecznie zapraszamy na wernisaż wystawy malarstwa Antonina.
Tata Antonina opowiedział mi o swoich przygodach w wojsku.

Celownik:
(komu? czemu?)
AntoninowiAntoninowi przyszła nagle do głowy straszna myśl.
Ja na pewno przekaże swój procent Antoninowi.
Co tej Antoninowi po głowie chodzi?
Oddaję Antoninowi list.
Słoik z kawą wyleciał Antoninowi z rąk.

Biernik:
(kogo? co?)
AntoninaSpotkałam Antonina w sklepie, kupowała świeże bułeczki.
Kawę kupioną przez Antonina wysypała z plastykowego opakowania do puszki.
Przyniesiona przez Antonina kawa okazała się tą nieco gorszą.
Nieśmiało gładzi Antonina po włosach.
Na Antonina moje słowa podziałały niczym ostroga na bojowego ogiera.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
AntoninemTym razem korespondowałam z Antoninem.
Dwa dni temu miałam z Antoninem śmieszną przygodę.
Razem z Antoninem zrobiłyśmy obiad.
Ja z Antoninem siedzieliśmy w środku razem z narzędziami.
Ja z Antoninem chcemy się przebrać za wampiry.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
AntoniniePowoli spełniam swoje marzenia o Antoninie.
A przecież nikt inaczej o Antoninie nie pisał.
Ten wiersz jest o Antoninie.
Naszą piosenkę pisali z myślą o Antoninie.
Na wsi, za dużo rzeczy przypomina mi o Antoninie.

Wołacz:
(hej!)
AntoninieDobry wieczór Antoninie!
Dzień dobry Antoninie!
Hej Antoninie!
Gdzie jesteś Antoninie!?
Dobranoc Antoninie!