Odmiana imienia Ana przez przypadki

Ana imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Ana

Dopełniacz
(kogo? czego?):Any

Celownik
(komu? czemu?):Anie

Biernik
(kogo? co?):Anę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Aną

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Anie

Wołacz
(hej!):Ano!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
AnaNa drugie imię mam Ana.
W domu Ana często urządza rodzicom pokazy mody.
Ma na imię Ana.
Dziś dowiedziałam się, że ma na imię Ana.
Autorem niniejszego tekstu jest Ana.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
AnySzukałem linków do strony Any.
Przepis na tą babkę dostałam dawno temu od znajomej Any.
Przez cały dzień czułam wzrok Any na sobie.
Postanowiłam sama sprawdzić na blogu, co u Any słychać.
Tata Any poszedł otworzyć drzwi.

Celownik:
(komu? czemu?)
AnieProszę Anie nie dokuczać!
Korzysta z okazji, by wyznać Anie miłość.
Rozalia z troską przyglądała się Anie.
Co tej Anie po głowie chodzi?
Opowiedziałam Anie o przykrości która mnie spotkała.

Biernik:
(kogo? co?)
AnęKiedy podążyłam za jego wzrokiem, ujrzałam Anę.
Spojrzał na Anę i uśmiechnął się.
Przyniesiona przez Anę kawa okazała się tą nieco gorszą.
Chwyciła Anę za rękaw płaszcza.
Spojrzałam na Anę jak dopisuje kolejne literki.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
AnąDzisiaj miałam się spotkać pierwszy raz z Aną.
Rozmawiam z Aną.
Razem z Aną zrobiłyśmy obiad.
Ale można sobie zrobić zdjęcie z Aną.
Siedzieliśmy z Aną przy basenie.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
AnieDziś napiszę o Anie.
W podobny sposób w drodze powrotnej Joasia myślała o Anie.
Teraz chcę napisać parę słów o Anie.
Anna sama już nie wie, co myśleć o Anie.
Przygotowuje książkę o Anie.

Wołacz:
(hej!)
AnoAno! Wróć do mnie!
Hej Ano!
Gdzie jesteś Ano!?
Ano! Gdzie jesteś?
Dzień dobry Ano!