Odmiana imienia Andron przez przypadki

Andron imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Andron

Dopełniacz
(kogo? czego?):Androna

Celownik
(komu? czemu?):Andronowi

Biernik
(kogo? co?):Androna

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Andronem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Andronie

Wołacz
(hej!):Andronie!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
AndronAndron tego nie widzi.
W domu Andron często urządza rodzicom pokazy mody.
Andron chce pójść ze mną na dyskotekę.
Dziś Andron ściga się z czasem, podczas pisania egzaminu.
Jutro Andron wyjdzie ze szpitala.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
AndronaPostawa Androna była zupełnie inna.
Późny start nie okazał się być zgubnym dla kariery Androna.
Postanowiłam zadzwonić do Androna.
Przyglądałam się dłoniom Androna.
Dziadek Androna w tym czasie miał chorą rękę.

Celownik:
(komu? czemu?)
AndronowiRozalia z troską przyglądała się Andronowi.
Dzięki Andronowi mieliśmy też pięknie udekorowaną salę.
Kupiłem Andronowi magnes na lodówkę.
Słoik z kawą wyleciał Andronowi z rąk.
Zszedłem z drogi Andronowi i usiadłem w fotelu.

Biernik:
(kogo? co?)
AndronaKawę kupioną przez Androna wysypała z plastykowego opakowania do puszki.
Obserwuję Androna bardzo uważnie.
Całość dopełniają misternie zaaranżowane wnętrza przez Androna.
Śmiał się głośno, wesoło i patrzał na Androna bardzo przyjaźnie.
Patrzył na Androna wzrokiem pozbawionym cienia inteligencji.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
AndronemDwa dni temu miałam z Andronem śmieszną przygodę.
Jadę na wycieczkę razem z Andronem.
A sytuacja z Andronem rozwinęła się nagle dosyć szybko.
W praktyce minęło już pół roku odkąd nie jestem z Andronem.
Obie z Andronem postawiłyśmy na zmiany.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
AndronieNiestety, nie umiała zapomnieć o Andronie.
Myślał o Andronie i o swoim życiu.
Dyskutuję o Andronie.
Teraz chcę napisać parę słów o Andronie.
Kto dziś pamięta o Andronie.

Wołacz:
(hej!)
AndronieDobranoc Andronie!
Dzień dobry Andronie!
Hej Andronie!
Witaj Andronie!
Andronie! Wróć do mnie!