Odmiana imienia Amira przez przypadki

Amira imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Amira

Dopełniacz
(kogo? czego?):Amiry

Celownik
(komu? czemu?):Amirze

Biernik
(kogo? co?):Amirę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Amirą

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Amirze

Wołacz
(hej!):Amiro!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
AmiraJeśli jednak przegrasz, Amira zostaje z nami.
Autorem artykułu jest Amira.
Amira ma katar i źle się czuje.
Amira nie umie grać na gitarze.
Dziś Amira ściga się z czasem, podczas pisania egzaminu.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
AmiryRano gdy wstałem obudził mnie wrzask Amiry.
Dziadek Amiry w tym czasie miał chorą rękę.
Pozostało jeszcze zadzwonić do rodziców i siostry Amiry.
Od razu zobaczyła ich mama Amiry.
W domu babci Amiry od zawsze stał stary zegar.

Celownik:
(komu? czemu?)
AmirzeAmirze oczy błyszczą.
Zostawiam Amirze karteczkę i już mnie nie ma.
Powiedz wszystkim i Amirze, że nic mi nie jest.
Mama przyznała rację Amirze.
Co tej Amirze po głowie chodzi?

Biernik:
(kogo? co?)
AmiręPatrzył na Amirę wzrokiem pozbawionym cienia inteligencji.
Kawę kupioną przez Amirę wysypała z plastykowego opakowania do puszki.
Sierżant wpatrywał się w Amirę jak zahipnotyzowany i nawet nie mrugał.
Lubię Amirę.
Kiedy podążyłam za jego wzrokiem, ujrzałam Amirę.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
AmirąObie z Amirą postawiłyśmy na zmiany.
Dwa dni temu miałam z Amirą śmieszną przygodę.
Refleksyjnie po spotkaniu z Amirą.
Idę na spacer z Amirą.
Dzisiaj miałam się spotkać pierwszy raz z Amirą.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
AmirzeTe widzenia mieszały mu się z nieustającą myślą o Amirze.
Kiedyś chciałam napisać wiersz o Amirze.
Chcę wiedzieć, co myślisz o Amirze.
Dyskutuję o Amirze.
Marzę o Amirze.

Wołacz:
(hej!)
AmiroDobry wieczór Amiro!
Cześć Amiro!
Amiro! Gdzie jesteś?
Hej Amiro!
Dobranoc Amiro!