Odmiana imienia Albana przez przypadki

Albana imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Albana

Dopełniacz
(kogo? czego?):Albany

Celownik
(komu? czemu?):Albanie

Biernik
(kogo? co?):Albanę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Albaną

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Albanie

Wołacz
(hej!):Albano!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
AlbanaAlbana chce pójść ze mną na dyskotekę.
Za chwilę wróci Albana z lasu.
Dziś Albana ściga się z czasem, podczas pisania egzaminu.
W domu Albana często urządza rodzicom pokazy mody.
Ja i Albana nie wiedziałyśmy, co robić.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
AlbanyRodzina Albany wspólnie spędziła świąteczny wieczór.
Na korytarzu blisko pokoju Albany stało kilka osób.
Tato Albany produkował abażury.
Serce Albany stanęło na moment.
Byłam z nimi dziś na imieninach u cioci Albany.

Celownik:
(komu? czemu?)
AlbanieDaję Albanie, to co najlepsze we mnie.
Albanie udało się usłyszeć tylko parę słów.
Mama przyznała rację Albanie.
Napisałem wiersz dzięki Albanie.
Zrzuciła z siebie pelerynę i oddała ją Albanie.

Biernik:
(kogo? co?)
AlbanęPatrzył na Albanę wzrokiem pozbawionym cienia inteligencji.
Nieśmiało gładzi Albanę po włosach.
Czekałam na Albanę w kawiarni.
Kiedy podążyłam za jego wzrokiem, ujrzałam Albanę.
Spojrzałam na Albanę jak dopisuje kolejne literki.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
AlbanąObie z Albaną postawiłyśmy na zmiany.
Ja z Albaną siedzieliśmy w środku razem z narzędziami.
Byliśmy wczoraj pierwszy raz z Albaną na krytym basenie.
Dzisiaj miałam się spotkać pierwszy raz z Albaną.
Siedzieliśmy z Albaną przy basenie.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
AlbanieW powrotnej drodze myślał o Albanie.
Kilka słów od autora materiału o Albanie.
Rozmawiam o Albanie.
Mówimy tu oczywiście o Albanie.
Niestety, nie umiała zapomnieć o Albanie.

Wołacz:
(hej!)
AlbanoDobranoc Albano!
Albano! Wróć do mnie!
Witaj Albano!
Dziękuję Albano za rozmowę!
Albano! Uważaj!