Odmiana imienia Ścibor przez przypadki

Ścibor imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Ścibor

Dopełniacz
(kogo? czego?):Ścibora

Celownik
(komu? czemu?):Ściborowi

Biernik
(kogo? co?):Ścibora

Narzędnik
(z kim? z czym?):ze Ściborem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Ściborze

Wołacz
(hej!):Ściborze!

PrzypadekLiczba mnoga

Mianownik
(kto? co?):Ściborowie, Ścibory

Dopełniacz
(kogo? czego?):Ściborów

Celownik
(komu? czemu?):Ściborom

Biernik
(kogo? co?):Ściborów

Narzędnik
(z kim? z czym?):ze Ściborami

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Ściborach

Wołacz
(hej!):Ściborowie, Ścibory!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
ŚciborDla mnie było już jasne, ze Ścibor umiera.
Moje drugie imię to właśnie Ścibor.
Dziś Ścibor ściga się z czasem, podczas pisania egzaminu.
Ma na imię Ścibor.
Pierwszą osobą którą zobaczyłem była Ścibor.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
ŚciboraPostanowiłam sama sprawdzić na blogu, co u Ścibora słychać.
Zaproszenia na urodziny Ścibora są gotowe.
Postanowiłam zadzwonić do Ścibora i chłopaków.
Dla Ścibora ten pies jest naprawdę bezcenny.
Zobaczyłam uśmiechniętą twarz Ścibora.

Celownik:
(komu? czemu?)
ŚciborowiŚciborowi oczy błyszczą.
Co tej Ściborowi po głowie chodzi?
Musiałam się zwierzyć Ściborowi.
Dzięki Ściborowi mamy kolejny artykuł po polsku.
Powiedz wszystkim i Ściborowi, że nic mi nie jest.

Biernik:
(kogo? co?)
ŚciboraW Ścibora nagle coś wstąpiło.
Widzę Ścibora.
Przeprosiłam Ścibora i poszłam dalej.
Przyniesiona przez Ścibora kawa okazała się tą nieco gorszą.
Na Ścibora moje słowa podziałały niczym ostroga na bojowego ogiera.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
ŚciboremWeekend spędzony ze Ściborem był przesympatyczny.
Wieczorem ze Ściborem znowu idziemy na spacer.
Razem ze Ściborem znaleźliśmy fajne towarzystwo do zabawy.
Razem ze Ściborem zrobiłyśmy obiad.
Ja ze Ściborem chcemy się przebrać za wampiry.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
ŚciborzePrzynajmniej tak myślał tata o Ściborze.
Przy Ściborze zapomniałem o wszystkim.
No a teraz trochę więcej o Ściborze.
Niestety, nie umiała zapomnieć o Ściborze.
Te widzenia mieszały mu się z nieustającą myślą o Ściborze.

Wołacz:
(hej!)
ŚciborzeWitaj Ściborze!
Ściborze! Gdzie jesteś?
Dobry wieczór Ściborze!
Dobranoc Ściborze!
Dziękuję Ściborze za rozmowę!