Odmiana imienia Ściborek przez przypadki

Ściborek imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Ściborek

Dopełniacz
(kogo? czego?):Ściborka

Celownik
(komu? czemu?):Ściborkowi

Biernik
(kogo? co?):Ściborka

Narzędnik
(z kim? z czym?):ze Ściborkiem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Ściborku

Wołacz
(hej!):Ściborku!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
ŚciborekŚciborek wraca do domu.
Ściborek chce pójść ze mną na dyskotekę.
Dobrze, że Ściborek grzecznie śpi.
Ściborek nie umie śpiewać.
Ściborek ma katar i źle się czuje.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
ŚciborkaPostanowiłam zadzwonić do Ściborka.
Ustaliliśmy jednak, ze na razie będę mieszkać u Ściborka.
Rozalia podeszła do Ściborka.
Uroda Ściborka miała potężną moc.
Nie mogę się otrząsnąć po odejściu Ściborka.

Celownik:
(komu? czemu?)
ŚciborkowiŚciborkowi włosy stanęły dęba na głowie.
Rozalia z troską przyglądała się Ściborkowi.
Dopiero teraz zrozumiałem, że Ściborkowi coś się stało.
Mama przyznała rację Ściborkowi.
Ja na pewno przekaże swój procent Ściborkowi.

Biernik:
(kogo? co?)
ŚciborkaO jego personalia miałam spytać Ściborka prywatnie.
Spojrzał na Ściborka i uśmiechnął się.
Na Ściborka moje słowa podziałały niczym ostroga na bojowego ogiera.
Patrzy na Ściborka wyczekująco.
Podchodzi, całuje Ściborka i idzie do wyjścia.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
ŚciborkiemJa ze Ściborkiem zrobiłyśmy koktajl brzoskwiniowy z nektarynek.
Rozmawiam ze Ściborkiem.
Ja ze Ściborkiem chcemy się przebrać za wampiry.
Obie ze Ściborkiem miałyśmy ochotę skakać do góry.
Oboje ze Ściborkiem wybuchliśmy śmiechem.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
ŚciborkuPrzy Ściborku zapomniałem o wszystkim.
W głowie kłebiły mu się mysli i wspomnienia o Ściborku.
Bardzo fajny blog o Ściborku.
Posiadam całą serię powieści tego autora o Ściborku.
Pamiętajmy o Ściborku i o tym, że była dobra dla nas wszystkich.

Wołacz:
(hej!)
ŚciborkuŚciborku! Uważaj!
Ściborku! Gdzie jesteś?
Dobry wieczór Ściborku!
Ściborku! Wróć do mnie!
Cześć Ściborku!