Odmiana imienia Ściborcio przez przypadki

Ściborcio imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Ściborcio

Dopełniacz
(kogo? czego?):Ściborcia

Celownik
(komu? czemu?):Ściborciowi

Biernik
(kogo? co?):Ściborcia

Narzędnik
(z kim? z czym?):ze Ściborciem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Ściborciu

Wołacz
(hej!):Ściborciu!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
ŚciborcioMoje drugie imię to właśnie Ściborcio.
Ściborcio chce pójść ze mną na spacer.
Ściborcio odgrywa bardzo ważną rolę na boisku.
Ściborcio ma katar i źle się czuje.
Jutro Ściborcio wyjdzie ze szpitala.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
ŚciborciaDzisiaj wyruszyliśmy do domu Ściborcia.
Ściborcia siedziała na podłodze oparta o ścianę.
Serdecznie zapraszamy na wernisaż wystawy malarstwa Ściborcia.
Od razu zobaczyła ich mama Ściborcia.
Ustaliliśmy jednak, ze na razie będę mieszkać u Ściborcia.

Celownik:
(komu? czemu?)
ŚciborciowiDaję Ściborciowi, to co najlepsze we mnie.
Nie wiem, co powiedzieć Ściborciowi.
Ściborciowi włosy stanęły dęba na głowie.
Od początku próbujemy pomóc Ściborciowi.
Ja na pewno przekaże swój procent Ściborciowi.

Biernik:
(kogo? co?)
ŚciborciaNa Ściborcia moje słowa podziałały niczym ostroga na bojowego ogiera.
Pożegnali w końcu Ściborcia i wyszli razem.
Obserwuję Ściborcia bardzo uważnie.
Postaram się namówić Ściborcia na spacer.
Lubię Ściborcia.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
ŚciborciemJa ze Ściborciem chcemy się przebrać za wampiry.
Razem ze Ściborciem podążyłam na górne piętro za blondynką.
Jadę na wycieczkę razem ze Ściborciem.
Pracuję razem ze Ściborciem.
Idę na spacer ze Ściborciem.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
ŚciborciuNo a teraz trochę więcej o Ściborciu.
Mówimy tu oczywiście o Ściborciu.
Myślałam cały czas tylko o Ściborciu.
Te widzenia mieszały mu się z nieustającą myślą o Ściborciu.
Pomyśl nad tym, co mówiłam Ci o Ściborciu.

Wołacz:
(hej!)
ŚciborciuŚciborciu! Uważaj!
Dziękuję Ściborciu za rozmowę!
Witaj Ściborciu!
Gdzie jesteś Ściborciu!?
Cześć Ściborciu!