Odmiana imienia Zytunia przez przypadki

Zytunia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Zytunia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Zytuni

Celownik
(komu? czemu?):Zytuni

Biernik
(kogo? co?):Zytunię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Zytunią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Zytuni

Wołacz
(hej!):Zytuniu!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
ZytuniaZytunia wraca do domu.
Zytunia nie umie śpiewać.
Zytunia chce pójść ze mną na dyskotekę.
Autorem niniejszego tekstu jest Zytunia.
Zytunia nie umie grać na gitarze.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
ZytuniZostało sto dni do narodzin Zytuni.
Przed domem Zytuni zauważyłem wózek z dzieckiem.
Pożyczę od Zytuni samochód i możemy jechać.
Ręka Zytuni uniesiona ponad głowę zamachnęła się.
Nie mogła się doczekać, by w końcu wysłać ją do Zytuni.

Celownik:
(komu? czemu?)
ZytuniZostawiam Zytuni karteczkę i już mnie nie ma.
Chciałam szybko pochwalić się Zytuni.
Przyglądam się Zytuni.
Co tej Zytuni po głowie chodzi?
Korzysta z okazji, by wyznać Zytuni miłość.

Biernik:
(kogo? co?)
ZytunięPoszłam dalej i wtedy poznałam Zytunię.
Spojrzałem znacząco na Zytunię.
Spojrzał na Zytunię z zaciekawieniem.
Spojrzał na Zytunię i uśmiechnął się.
Przyniesiona przez Zytunię kawa okazała się tą nieco gorszą.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
ZytuniąPracuję z Zytunią.
Śpiewam z Zytunią.
Siedzieliśmy z Zytunią na kanapie.
Rozmawiam z Zytunią.
Razem z Zytunią zrobiłyśmy obiad.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
ZytuniDziś napiszę o Zytuni.
Od ostatniego wpisu o Zytuni wydarzyło się sporo.
Mówimy tu oczywiście o Zytuni.
Zrozumiałam, że muszę teraz powiedzieć prawdę o Zytuni.
Kiedyś tam chciałam napisać o Zytuni.

Wołacz:
(hej!)
ZytuniuDzień dobry Zytuniu!
Dziękuję Zytuniu za rozmowę!
Cześć Zytuniu!
Zytuniu! Gdzie jesteś?
Zytuniu! Uważaj!