Odmiana imienia Zenobusia przez przypadki

Zenobusia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Zenobusia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Zenobusi

Celownik
(komu? czemu?):Zenobusi

Biernik
(kogo? co?):Zenobusię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Zenobusią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Zenobusi

Wołacz
(hej!):Zenobusiu!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
ZenobusiaCo robi Zenobusia?
Zenobusia nie umie śpiewać.
Autorem niniejszego tekstu jest Zenobusia.
Dobrze, że Zenobusia grzecznie śpi.
Dla mnie było już jasne, ze Zenobusia umiera.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
ZenobusiPostanowiłam zadzwonić do Zenobusi i chłopaków.
Pozostało jeszcze zadzwonić do rodziców i siostry Zenobusi.
Postawa Zenobusi była zupełnie inna.
Postanowiłam zadzwonić do Zenobusi.
Byłam pełna uznania dla rozwoju Zenobusi.

Celownik:
(komu? czemu?)
ZenobusiMusiałam się zwierzyć Zenobusi.
Zenobusi oczy błyszczą.
Daję Zenobusi, to co najlepsze we mnie.
Zostawiam Zenobusi karteczkę i już mnie nie ma.
Zenobusi włosy stanęły dęba na głowie.

Biernik:
(kogo? co?)
ZenobusięŚmiał się głośno, wesoło i patrzał na Zenobusię bardzo przyjaźnie.
Lubię Zenobusię.
Zenobusię natychmiast ogarnęła gorąca błogość.
Spojrzałam na Zenobusię w wymownym geście.
Czekałam na Zenobusię w kawiarni.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
ZenobusiąW praktyce minęło już pół roku odkąd nie jestem z Zenobusią.
Idę na spacer z Zenobusią.
Zakończyliśmy edycję kwietniową z Zenobusią.
Sprzątam pokój razem z Zenobusią.
Byliśmy wczoraj pierwszy raz z Zenobusią na krytym basenie.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
ZenobusiTen wiersz jest o Zenobusi.
Zastanawiałam się czy powiedzieć mamie o Zenobusi.
Przynajmniej tak myślał tata o Zenobusi.
Zastanawiam się czy powiedzieć mami o Zenobusi.
Pomyśl nad tym, co mówiłam ci o Zenobusi.

Wołacz:
(hej!)
ZenobusiuGdzie jesteś Zenobusiu!?
Cześć Zenobusiu!
Dziękuję Zenobusiu za rozmowę!
Zenobusiu! Wróć do mnie!
Hej Zenobusiu!