Odmiana imienia Zbysłunia przez przypadki

Zbysłunia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Zbysłunia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Zbysłuni

Celownik
(komu? czemu?):Zbysłuni

Biernik
(kogo? co?):Zbysłunię

Narzędnik
(z kim? z czym?):ze Zbysłunią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Zbysłuni

Wołacz
(hej!):Zbysłuniu!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
ZbysłuniaJutro Zbysłunia wyjdzie ze szpitala.
Zbysłunia chce pójść ze mną na dyskotekę.
Pierwszą osobą którą zobaczyłem była Zbysłunia.
Co robi Zbysłunia?
Zbysłunia nie umie grać na gitarze.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
ZbysłuniTrzeba wymyślić jakąś bajkę dla Zbysłuni.
Pozostało jeszcze zadzwonić do rodziców i siostry Zbysłuni.
Ręka Zbysłuni uniesiona ponad głowę zamachnęła się.
Postanowiłam zadzwonić do Zbysłuni.
Rano gdy wstałem obudził mnie wrzask Zbysłuni.

Celownik:
(komu? czemu?)
ZbysłuniDzięki Zbysłuni mamy kolejny artykuł po polsku.
Rozalia z troską przyglądała się Zbysłuni.
Dopiero teraz zrozumiałem, że Zbysłuni coś się stało.
Powiedz wszystkim i Zbysłuni, że nic mi nie jest.
Proszę Zbysłuni nie dokuczać!

Biernik:
(kogo? co?)
ZbysłunięSpojrzałem znacząco na Zbysłunię.
Zbysłunię znalazłam w recepcji hotelu.
Przed sesją zapytałam Zbysłunię co lubi.
Spojrzałam na Zbysłunię w wymownym geście.
Śmiał się głośno, wesoło i patrzał na Zbysłunię bardzo przyjaźnie.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
ZbysłuniąŚpiewam ze Zbysłunią.
Zostaliśmy ze Zbysłunią w salonie sami.
Razem ze Zbysłunią przestaliśmy dawno za nimi nadążać.
Sprzątam pokój razem ze Zbysłunią.
W praktyce minęło już pół roku odkąd nie jestem ze Zbysłunią.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
ZbysłuniW powrotnej drodze myślał o Zbysłuni.
Pomyśl nad tym, co napisałam ci o Zbysłuni.
Powoli spełniam swoje marzenia o Zbysłuni.
Pomyśl nad tym, co mówiłam Ci o Zbysłuni.
Zastanawiałam się czy powiedzieć mamie o Zbysłuni.

Wołacz:
(hej!)
ZbysłuniuCześć Zbysłuniu!
Dzień dobry Zbysłuniu!
Gdzie jesteś Zbysłuniu!?
Zbysłuniu! Gdzie jesteś?
Zbysłuniu! Uważaj!